به گزارش مجله خبری نگار،پیمان دوستی روز سه شنبه اظهار داشت: زمانی که بدن در شرایط شدید استرس قرار میگیرد و حالت جنگ یا گریز در بدن فعال میشود تا اندازهای سیستم ایمنی بدن رو به ضعف میرود.
وی افزود: در شرایط چالشی مثل آنچه اکنون در شرایط پاندمی کرونا در حال تجربه آن هستیم از جمله تجربه اضطراب، غم، ترس، خشم و سایر هیجان ها، امری کاملا طبیعی است. اما آنچه آنها را آسیب زننده میکند و به شدت آنها میافزاید، شیوه تعامل ما با هیجانها است.
دوستی تصریح کرد: این موضوع در حالی است که در دوران پاندمی کرونا، از گوشه و کنار شنیده میشود که باید اضطراب و استرس خود را مهار کنیم تا سیستم ایمنی ضعیف نشود. حال در همین شرایط، برخی افراد عزیزان خود را از دست داده اند و به نوعی در حال تجربه سوگ یا سایر هیجانهای ناخوشایند هستند. از طرفی گروهی دیگر خود یا عزیزانشان به نوعی درگیر بیماری هستند و سیلی از هیجانها به سوی آنها روانه میشود.
این روانشناس با اشاره به اینکه گروهی نیز مثل کادر درمان از نزدیک شاهد درد کشیدن بخش زیادی از هموطنانشان هستد، خاطرنشان کرد: در چنین شرایطی جامعه نیز این پیام را منتقل میکند که برای دور کردن استرس از خود باید مثل یک تکه سنگ باشید تا بدون هیچ احساس یا هیجان ناخوشایندی عذاب کمتری بکشید، اضطراب و استرس نداشته باشید و از شر افکار منفی در امان بمانید. اما سوال اینجاست که این پیامها تا چه اندازه کارآمد و موثر هستند؟
دوستی ادامه داد: این درست مصداق شرایطی است که فردی شما را با طناب به صندلی ببندد و به یک دستگاه اضطراب سنج وصل کند، بعد با یک اسلحه بالای سر شما بایستد و بگوید، چنانچه کوچکترین علائمی از اضطراب را نشان دهید، به شما شلیک خواهم کرد.
این مدرس دانشگاه اضافه کرد: بعید میدانم کسی بتواند در چنین شرایطی اضطراب نداشته باشد.
وی تاکید کرد: در واقع مغز ما طوری طراحی شده است که در شرایط چالشی، هیجانهای مربوط به همان شرایط را از خود نشان دهد و در این وضعیت چنانچه ما تلاش کنیم تا آن هیجانها را تجربه نکنیم، در واقع مغز پیام را چنین دریافت میکند که شرایط چالشیتر است و شدت آن هیجان بیشتر میشود.
این روانشناس خاطرنشان کرد: آنچه آنها را آسیب زننده میکند و به شدت آنها میافزاید، خود آنها نیستند، بلکه شیوه برخورد ما مانند تلاش برای فرار یا سرکوب آنها است که باعث میشود آن افکار و هیجانها آسیب زننده شوند. به زبانی دیگر، در اکثر مواقع ما به دنبال پیروی از خط و مشی هستیم که جامعه درباره برخورد با این هیجانها و افکار به ما گوشزد میکند و اغلب سعی به فرار و سرکوب آنها را داریم، اما جالب است بدانیم این رویه به خودی خود به شدت آن میافزاید و بدن بیشتر حالت جنگ یا گریز را تجربه میکند که این امر با ضعیفتر شدن سیستم ایمنی بدن در ارتباط است.
دوستی گفت: یکی از راهکارهای جایگزین که در این شرایط میتواند کمک کننده باشد، جلب حمایتهای اجتماعی است. این امر بدان معناست که فرد یا افرادی را داشته باشیم که بتوانیم درباره هیجانها و افکار خودمان، همانطور که در حال تجربه شدن هستند، صحبت کنیم.
وی ادامه داد: راهکار جایگزین بعدی برای چنین شرایطی، انجام تمرینهای خود شفقت ورزی است.
این مدرس دانشگاه علامه قزوینی گفت: برخی از این تمرینها کمک میکنند تا بدانیم وقتی در زمان چالش و بحران، چنین افکار و هیجاناتی را تجربه میکنیم در واقع به این معناست که بدن مان به شکلی طبیعی مشغول به فعالیت است و سایر افراد نیز زمانی که در شرایط چالشی قرار میگیرند، احساساتی مشابه آنچه را که ما تجربه میکنیم، دارند.
این روانشناس تصریح کرد: این موضوع کمک میکند تا کمتر خودمان را غیرطبیعی ببینیم و در نتیجه تلاش کمتری برای سرکوب هیجانهای خود انجام دهیم.