دانشمندان کشف کرده‌اند که چگونه اثر دارونما درد را تسکین می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار، یک مسیر مغزی تازه شناسایی شده در موش‌ها ممکن است توضیح دهد که چرا دارونما‌ها یا مداخلاتی که برای هیچ اثر درمانی طراحی نشده‌اند، هنوز درد را تسکین می‌دهند. توسعه دارو‌هایی که این مسیر را هدف قرار می‌دهند، می‌تواند به جایگزین‌های ایمن‌تری برای مسکن‌هایی مانند مواد افیونی منجر شود.

اگر کسی ناآگاهانه به جای مسکن، یک قرص قند مصرف کند، باز هم احساس بهتری خواهد داشت. این اثر دارونما یک پدیده شناخته شده است که در آن انتظارات افراد، حتی بدون درمان مؤثر، علائم آنها را کاهش می‌دهد. گرگوری شرر از دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل می‌گوید: «مغز ما قادر است مشکل درد را به تنهایی و بر اساس انتظار اینکه یک دارو یا درمان ممکن است مؤثر باشد، حل کند.»

برای درک چگونگی انجام این کار توسط مغز، شرر و همکارانش اثر دارونما را در ۱۰ موش با استفاده از قفسی با دو محفظه بازسازی کردند. یکی از محفظه‌ها کف بسیار داغی داشت و دیگری نداشت. پس از سه روز، حیوانات یاد گرفتند که محفظه دوم را با تسکین درد مرتبط کنند.

سپس محققان به مغز جوندگان مولکولی تزریق کردند که باعث می‌شود نورون‌های فعال هنگام مشاهده در زیر میکروسکوپ بدرخشند. آنها موش‌ها را دوباره در قفس قرار دادند، اما این بار هر دو جنس را گرم کردند.

اگرچه محفظه‌ها حالا به یک اندازه گرم بودند، اما حیوانات هنوز محفظه دوم را ترجیح می‌دادند و علائم درد کمتری، مانند لیسیدن پنجه‌هایشان، در آنجا نشان می‌دادند. آنها همچنین در مقایسه با نه موشی که شرطی نشده بودند که محفظه دوم را با تسکین درد مرتبط کنند، فعالیت عصبی بالاتری در قشر کمربندی - ناحیه‌ای از مغز که در پردازش درد نقش دارد - داشتند.

آزمایش‌های بیشتر مسیری را نشان داد که این نورون‌های پردازش درد را به سلول‌های هسته‌های پل مغزی و مخچه متصل می‌کند، دو ناحیه مغز که نقش آنها در تسکین درد قبلاً ناشناخته بود.

برای تأیید اینکه این مدار درد را تسکین می‌دهد، محققان از تکنیکی به نام اپتوژنتیک استفاده کردند که سلول‌ها را با نور روشن و خاموش می‌کند. این به آنها اجازه داد تا مسیر عصبی تازه کشف شده را در گروه جداگانه‌ای از موش‌ها که روی زمین داغ قرار داده شده بودند، فعال کنند. به طور متوسط، این حیوانات سه برابر بیشتر از موش‌هایی که مدارشان فعال نشده بود، برای لیسیدن پنجه‌های خود صبر کردند، که نشان می‌دهد درد کمتری احساس می‌کنند.

اگر این مسیر عصبی بتواند اثر دارونما را توضیح دهد، می‌تواند استراتژی‌های جدیدی را برای توسعه دارو ایجاد کند. دانشمندان می‌گویند اگر دارو‌هایی داشته باشیم که اثرات دارونما را فعال کنند، این یک استراتژی عالی برای درمان درد خواهد بود.

شرر می‌گوید: «نکته واضح این است که تجربه دارونما در انسان‌ها آشکارا بسیار پیچیده‌تر از حیوانات است.» با این حال، او هنوز معتقد است که این نتایج در مورد انسان‌ها نیز صدق می‌کند، زیرا جوندگان و انسان‌ها مسیر‌های درد بسیار مشابهی دارند.

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.