به گزارش مجله خبری نگار، به گفته وی، زجاجیه مادهای ژلاتینی در چشم است که از آب و کلاژن تشکیل شده است.
او میگوید: «وظیفه این ماده کمک به حفظ شکل کره چشم است و همچنین در شکست پرتوهای نور و تمرکز آنها روی شبکیه نقش دارد. با افزایش سن، تغییرات مضری در زجاجیه، جایی که مولکولهای پروتئین به هم میچسبند و ساختارهای متراکم و مات تشکیل میدهند، رخ میدهد.»
پزشک خاطرنشان میکند که با حرکت این ذرات چسبنده در امتداد زجاجیه، سایههایی روی شبکیه میاندازند که فرد آن را مانند اجسام شناور در مقابل چشمان خود تجربه میکند. شایان ذکر است که افراد بالای ۵۰ سال اغلب از ظاهر شدن لکههایی در مقابل چشمان خود شکایت دارند، اما این معمولاً نیازی به مداخله جراحی ندارد.
او میگوید: «کار طولانی مدت با کامپیوتر، خستگی و استرس میتواند عضلات چشم را تحت فشار قرار دهد و گردش خون را مختل کند، به همین دلیل است که احساس وجود «مگس» ممکن است افزایش یابد.»
به گفته وی، اگر لکههای جلوی چشم نادر باشند و به سرعت خود به خود ناپدید شوند، میتوان آنها را به راحتی و با حرکت دادن چشمها از میدان دید خارج کرد، به این معنی که هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد و نیازی به مراجعه فوری به چشم پزشک نیست. با این حال، اگر تعداد این اشیاء به شدت افزایش یابد، یا جرقههای نورانی یا جرقههایی جلوی چشم ظاهر شود، این میتواند نشانه جدا شدن زجاجیه باشد که در این صورت باید فوراً با یک متخصص مشورت شود.
این متخصص خاطرنشان میکند که سایر علل ایجاد مگسپران ممکن است شامل پارگی یا جداشدگی شبکیه، آسیبهای چشمی که باعث خونریزی در زجاجیه میشوند، عفونت در ساختارهای مختلف کره چشم و رتینوپاتی دیابتی (آسیب به رگهای خونی که خون را به شبکیه میرسانند، که معمولاً ۵ تا ۱۰ سال پس از دیابت ایجاد میشود و میتواند حتی در جوانان منجر به نابینایی شود) باشد.
او میگوید: «همه این مشکلات بسیار جدی هستند و باید تحت نظر چشمپزشک درمان شوند، زیرا او تنها کسی است که میتواند علت مگسپرانها را به طور دقیق تعیین کند و اینکه آیا اقدام لازمی لازم است یا خیر.»
منبع: ایزوستیا