ارائه طرحی جدید برای انتقال انسان‌ها به سیاره فراخورشیدی پروکسیما قنطورس!

به گزارش مجله خبری نگار/همشهری آنلاین،«کریسالیس» فضاپیمایی طراحی‌شده توسط مهندسان که قرار است انسان‌ها را به سیاره (پروکسیما قنطورس b) منتقل کند؛ سیاره‌ای فراخورشیدی که هم‌اندازه با زمین است و پتانسیل زیست‌پذیری بالایی از خود نشان داده است. کریسالیس در اصل یک پروژه مفهومی است که موفق به کسب رتبه نخست در مسابقه طراحی «هایپریون» شد؛ رقابتی که میان طرح‌های مفهومی برای فضاپیما‌های چندنسلیِ سفر میان‌ستاره‌ای برگزار می‌شود.

خانه‌ای برای نوه‌ها و نتیجه‌ها

«کریسالیس» نیز برای اسکان چندین نسل از انسان‌ها تا زمان ورود به سامانه ستاره‌ای آلفا قنطورس که سیاره موعود در آنجا قرار دارد، طراحی شده است. در ابتدا این فضاپیما حدود ۲۴۰۰ مسافر از انسان‌هایی که به مدت ۷۰ تا ۸۰ سال را برای بررسی و اثبات تاب‌آوری لازم در قطب جنوب گذراندند، با خود برای طی کردن مسیری به طول ۲۵ تریلیون مایل (۴۰ تریلیون کیلومتر) در حدود ۴۰۰ سال حمل می‌کند. زمان ۴۰۰ ساله سفر به این معنا است که بسیاری از مسافران آن، تنها زندگی درون این کشتی فضایی را تجربه خواهند کرد.

سفینه چندلایه

این سفینه که میزبان مسافران چندنسلی است، طولی معادل ۳۶ مایل (۵۸ کیلومتر) خواهد داشت، به‌سبک «عروسک‌های تو در توی روسی» ساخته می‌شود که چندین لایه آن یکدیگر را دربر می‌گیرند و پیرامون یک هسته مرکزی قرار دارند. هرکدام از این لایه‌ها شامل فضا‌های عمومی، مزارع، باغ‌ها، خانه‌ها، انبار‌ها و دیگر امکانات مشترک هستند که هر یک با رآکتور‌های همجوشی هسته‌ای تأمین انرژی می‌شوند.

لایه نزدیک به هسته مرکزی «کریسالیس» به تولید غذا اختصاص دارد و در آن، گیاهان، قارچ‌ها، میکروب‌ها، حشرات و دام‌ها در محیط‌های کنترل‌شده پرورش می‌یابند. برای حفظ تنوع زیستی، زیست‌بوم‌های گوناگونی از جمله جنگل‌های استوایی و جنگل‌های تایگا (سوزنی‌برگ‌های شمالی) نگهداری خواهند شد.

دومین لایه از مرکز، فضا‌های عمومی مانند پارک‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها و کتابخانه‌ها را برای ساکنان کشتی فراهم می‌کند. لایه بعدی محل سکونت خانوار‌ها خواهد بود که با سامانه‌های گردش هوا و مبدل‌های حرارتی تجهیز می‌شوند.

برنامه برای همه چیز

کار در لایه بعدی انجام می‌شود، جایی که تأسیساتی برای صنایع گوناگون از بازیافت گرفته تا داروسازی و ساخت‌وساز‌های سازه‌ای وجود دارد. پنجمین و بیرونی‌ترین پوسته به‌عنوان انباری برای انواع منابع، مواد، تجهیزات و ماشین‌آلات عمل خواهد کرد. طراحان «کریسالیس» پیشنهاد می‌کنند که این لایه می‌تواند توسط ربات‌ها اداره شود تا نیاز به کار فیزیکی انسان کاهش یابد.

تولد‌ها در «کریسالیس» برنامه‌ریزی‌شده خواهد بود تا جمعیت در سطحی پایدار باقی بماند؛ سطحی که تیم پژوهشی آن را حدود ۱۵۰۰ نفر — یعنی ۹۰۰ نفر کمتر از ظرفیت کل کشتی — برآورد کرده است.

از نظر تئوری، ساخت این فضاپیما می‌تواند در بازه زمانی ۲۰ تا ۲۵ سال انجام شود و به‌واسطه چرخش مداوم، نیروی گرانش مصنوعی خود را حفظ خواهد کرد.

این طرح کاملاً فرضی است، زیرا برخی از فناوری‌های مورد نیاز آن مانند رآکتور‌های همجوشی هسته‌ای تجاری، هنوز وجود ندارند. با این حال، پروژه‌های فرضی از این دست می‌توانند به گسترش پایگاه دانش موجود کمک کنند و مهندسان را در بهبود طراحی‌های آینده یاری دهد.

هیئت داوران پروژه هایپریون در وب‌سایت خود اعلام کردند که کریسالیس به‌دلیل انسجام سطح سامانه و طراحی نوآورانه ساختار زیستگاه ماژولاری آن و همچنین یک عمق کلی در جزئیات شایان توجه شد. تیم برنده که متشکل از پنج پژوهشگر بود، جایزه‌ای به ارزش ۵۰۰۰ دلار آمریکا دریافت کرد.