دکتر کولبیتسکی: فردی که از غرق شدن نجات یافته است می‌تواند ظرف ۲۴ ساعت بمیرد

به گزارش مجله خبری نگار، یک پدیده کمتر شناخته شده، اما خطرناک در دنیای پزشکی وجود دارد: غرق شدن ثانویه. این وضعیت حتی یک روز پس از نجات فرد از آب نیز می‌تواند منجر به مرگ او شود. بوریس کولبیتسکی، متخصص پزشکی قانونی و آسیب‌شناس، در مصاحبه‌ای با Gazeta در روز جهانی پیشگیری از غرق شدن، درباره این پدیده صحبت کرد.

غرق شدن یک وضعیت پاتولوژیک است که هنگام غوطه‌ور شدن در مایع رخ می‌دهد و می‌تواند منجر به نارسایی حاد تنفسی و قلبی شود. این متخصص سه نوع اصلی غرق شدن را شناسایی می‌کند: غرق شدن واقعی ("مرطوب")، غرق شدن خشک (آسفیکسی) و غرق شدن همزمان. در غرق شدن واقعی، مایع وارد دستگاه تنفسی می‌شود، در غرق شدن خشک، تار‌های صوتی دچار اسپاسم می‌شوند و در غرق شدن همزمان، قلب یا تنفس به دلیل استرس ناگهان متوقف می‌شود.

غرق شدن ثانویه زمانی اتفاق می‌افتد که فرد نجات‌یافته پس از احیا دچار عوارض شود. این عوارض شامل ادم ریوی و سندرم دیسترس تنفسی حاد است. ادم ریوی به دلیل اثر اسمزی به ویژه در غرق شدن در آب شور خطرناک است. سندرم دیسترس تنفسی حاد سه مرحله را طی می‌کند و می‌تواند منجر به فیبروز ریوی شود.

برای جلوگیری از غرق شدن ثانویه، ارزیابی دقیق قربانی پس از نجات بسیار مهم است. این شامل گرفتن علائم حیاتی، آزمایش خون و عکس‌برداری از قفسه سینه می‌شود. کولبیتسکی بر اهمیت درخواست کمک پزشکی حرفه‌ای پس از غرق شدن برای تشخیص عوارض احتمالی تأکید می‌کند.

جالب اینجاست که حتی مقدار کمی آب در ریه‌ها می‌تواند کشنده باشد. اعتقاد بر این است که بیش از ۲۲ میلی‌لیتر آب به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کشنده است، اما حتی ۱-۲ میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم می‌تواند در غرق شدن خشک منجر به مرگ شود. ویژگی‌های آب نیز بر خطر عوارض تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، آب سرد می‌تواند واکنش‌های بدن را کند کند، که گاهی اوقات باعث می‌شود قربانی احساس بهتری داشته باشد، اما در صورت غوطه‌ور شدن ناگهانی می‌تواند باعث ایست قلبی نیز شود.

این متخصص همچنین به تفاوت بین غرق شدن خشک و خفگی مکانیکی که می‌تواند هنگام خفگی با مایعات یا غذا رخ دهد، اشاره می‌کند. مورد دوم در افراد مسن‌تر با اختلال در رفلکس‌های بلع شایع‌تر است.

کولبیتسکی بر اهمیت اقدامات صحیح هنگام نجات فرد در حال غرق شدن تأکید می‌کند. امدادگران حدود ۱۰ تا ۱۲ دقیقه قبل از وقوع عواقب جبران‌ناپذیر فرصت دارند. مراحل کلیدی شامل خارج کردن سریع قربانی از آب، تماس با آمبولانس و شروع فوری احیا است. اشتباهات رایج شامل انجام احیا بدون پاک کردن اولیه مجاری هوایی از مایع، فشردن قفسه سینه و تنفس نادرست و عدم کج کردن سر قربانی به عقب است.

این متخصص توصیه می‌کند قبل از رفتن به تعطیلات آبی، قوانین احیای قلبی ریوی را مطالعه کنید. او خاطرنشان می‌کند که مرکز علمی جراحی روسیه به نام آکادمیسین بی. وی. پتروسکی مرتباً کلاس‌های کارشناسی ارشد برگزار می‌کند که در آن متخصصان به بزرگسالان و کودکان روش‌های صحیح احیا را آموزش می‌دهند.

درک مکانیسم‌های غرق شدن و روش‌های صحیح نجات می‌تواند شانس زنده ماندن قربانیان را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. آگاهی از خطر غرق شدن ثانویه، نیاز به نظارت دقیق پزشکی را حتی پس از نجات موفقیت‌آمیز فرد از آب برجسته می‌کند.