هزاران متجاوز جنسی در مشهورترین شهر آمریکا زندگی می‌کنند و ساکنان را به وحشت می‌اندازند

به گزارش مجله خبری نگار، طبق گزارش نیویورک پست، نزدیک به ۶۰۰۰ مجرم جنسی خطرناک در شهر نیویورک ساکن هستند، جایی که یک خلأ قانونی به محکومین اجازه می‌دهد در نزدیکی مدارس و زمین‌های بازی زندگی کنند. این موضوع نگران‌کننده است.

این روزنامه گزارش داد که طبق سوابق و منابع پلیس، پاول براون، یک مجرم جنسی درجه سه (جدی‌ترین) - که یک مجرم پرخطر محسوب می‌شود - به جرم تلاش برای تجاوز به یک دختر ۷ ساله در براونزویل، بروکلین، هفت سال زندان را سپری کرد.

سوابق نشان می‌دهد که براون در نوامبر ۲۰۰۹ آزاد شد و دو بار دیگر در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲ به دلیل تخلفات نامعلوم به بازداشتگاه بازگردانده شد.

اما به دلیل یک خلأ در قانون ایالتی - که مجرمان جنسی را از زندگی در فاصله ۱۰۰۰ فوتی از زمین‌های بازی و مدارس، حداقل فقط در زمانی که مجرم در حال آزادی مشروط یا تعلیقی است، منع می‌کند - براون، ۴۹ ساله، تنها در فاصله ۴۵۰ فوتی از زمین بازی ادنوالد و ۷۵۰ فوتی از بزرگراه ۱۱۲ در محله ویکفیلد برانکس زندگی می‌کند.

دو مادر محلی، جنیفر رامیرز و یاکیرا کولون، با شنیدن اینکه این مهاجم تا این حد به مدرسه و زمین بازی فرزندانشان نزدیک بوده و ۱۳۵ مجرم دیگر در کد پستی آنها زندگی می‌کنند، وحشت‌زده شدند. این دومین آمار بالای جرم و جنایت در شهر است.

کولون، ۳۴ ساله، به نیویورک پست گفت: «من خیلی تعجب کردم، چون فکر می‌کردم اینجا منطقه امنی است.» او افزود که پسران ۱۰ و ۶ ساله و دختر ۸ ساله‌اش تقریباً هر روز از این زمین بازی بازدید می‌کنند. او افزود: «من الان به این منطقه خیلی مشکوک هستم.»

رامیرز، ۴۰ ساله، که یک دختر ۱۴ ساله دارد، با این نظر موافق است و می‌گوید: «ما می‌دانیم که بسیاری از بچه‌ها به مادرانشان می‌گویند: "مامان، ما الان می‌خواهیم به پارک برویم" و بعد بچه‌ها خودشان می‌روند. اگر یک شکارچی آنجا باشد چه اتفاقی می‌افتد؟ بچه‌ها نمی‌دانند چگونه از خودشان دفاع کنند. ما فکر می‌کردیم آنجا منطقه امنی است، اما من دیگر احساس امنیت نمی‌کنم.»

کولون موافقت کرد و گفت: «اگر والدین اجازه دهند فرزندانشان تنها به پارک بروند، به دلیل وجود این افراد دارای ناپایداری روانی، عواقب واقعی در انتظارشان خواهد بود. اما این کار دشوار است - این یک معضل است -، زیرا بسیاری از والدین مجبورند کار کنند و نمی‌توانند همیشه با فرزندانشان باشند.»

طبق سوابق کیفری، همین خلأ قانونی به ویکتور گواردیولا، مجرم سطح ۳ - که در سال ۲۰۱۰ به جرم تجاوز جنسی به نوه ۱۰ ساله‌اش و ارتکاب اعمال شهوانی با یک دختر ۱۰ ساله دیگر در سال ۱۹۸۹ محکوم شده بود - اجازه می‌دهد تا در فاصله ۶۰۰ فوتی از استادیوم مارتین لوتر کینگ جونیور در شرق نیویورک زندگی کند.

کارشناسان می‌گویند که محدودیت‌های سهل‌انگارانه در مورد مکان‌های مورد نظر، به نفع کودکان آزارگر است. جین منینگ، دادستان سابق جرائم جنسی و مدیر سازمان عدالت برابر برای زنان، می‌گوید: «ما از طریق بازرسان باتجربه جرائم جنسی می‌دانیم که بسیاری از مجرمان جنسی بیشتر احتمال دارد در نزدیکی محل زندگی خود مرتکب جرم شوند.»

به همین دلیل است که جو سیمبولینسکی (جمهوری‌خواه-الیگانی)، عضو مجلس ایالتی، به دنبال تصویب لایحه‌ای است که مجرمان جنسی را از زندگی در فاصله یک چهارم مایلی (یا ۱۳۲۰ فوتی) از هر مدرسه، زمین بازی یا پارکی، صرف نظر از وضعیت آزادی مشروط یا آزادی مشروط آنها، منع کند.

سیمبولینسکی به این روزنامه گفت: «محکومین با پایان یافتن آزادی مشروطشان به طور جادویی بهبود نمی‌یابند. آنها دیگر زندانی نیستند، اما ما باید مطمئن شویم که اقداماتی برای محافظت از کودکان در همه زمان‌ها انجام می‌شود و من فکر می‌کنم این یک درخواست بسیار منطقی به عنوان یک ایالت است که بگوییم افرادی که مرتکب جرایمی از این نوع شده‌اند و به آنها محکوم شده‌اند، نباید در نزدیکی مکان‌هایی که کودکان تجمع می‌کنند، زندگی کنند.»

این قانون از سال ۲۰۱۲ مطرح شده است، اما طبق سوابق، بار‌ها در مجلس تحت کنترل دموکرات‌ها متوقف شده است. کارل هیستی، رئیس مجلس، که طبق گزارش‌ها لوایحی را که به نفع قربانیان جرایم جنسی است، مسدود کرده است، به سوالات مربوط به آخرین قانون پیشنهادی پاسخی نداد.

بر اساس تحلیل نیویورک پست از ثبت رسمی ایالت که روزانه به‌روزرسانی می‌شود، در مجموع ۵۷۵۰ مجرم جنسی سطح ۲ و ۳ - دو مورد از جدی‌ترین موارد از این سه طبقه‌بندی - در پنج بخش شهر نیویورک زندگی می‌کنند. (ثبت ایالتی را می‌توان به صورت آنلاین یافت.)

این روزنامه خاطرنشان کرد که پنج کد پستی با بیشترین تمرکز مجرمان جنسی سطح ۲ و ۳ عبارتند از:

۱۰۰۳۵: شامل جزیره واردز و بخشی از هارلم شرقی می‌شود و محل سکونت ۴۵۹ مجرم است. اکثر آنها در مراکز روانپزشکی و پناهگاه‌های مردان در جزیره واردز زندگی می‌کنند.

۱۰۴۶۶: منطقه ویکفیلد را پوشش می‌دهد و ۱۳۶ مجرم را در خود جای داده است. حداقل ۵۵ نفر از آنها در پروژه نوسازی آنا پلیس، یک پناهگاه ۱۰۸ تختخوابی برای مردان مبتلا به بیماری روانی در بلوار برانکس ۴۳۰، ساکن هستند.

۱۱۲۰۷: شامل شرق نیویورک در بروکلین، محل نگهداری ۱۳۵ مجرم.

۱۰۴۵۷: بخش‌هایی از بلمونت، مونت هوپ و ترمونت در برانکس را پوشش می‌دهد و شامل ۱۲۹ مجرم می‌شود.

۱۱۲۰۸: شامل بخش‌هایی از شرق نیویورک و سایپرس هیلز در بروکلین است و محل نگهداری ۱۲۸ مجرم سابقه‌دار است.

در همین راستا، ملیندا پرکینز، مدیر شورای اجتماعی منطقه ۵ بروکلین، که بخشی از شرق نیویورک را پوشش می‌دهد، نزدیکی گواردیولا به ورزشگاه ادنولد را «وحشتناک» توصیف کرد و از سازمان‌های شهری به دلیل اجازه دادن به این منطقه برای «اشباع بیش از حد» مجرمان جنسی در مقایسه با سایر مناطق، انتقاد کرد.

پرکینز به این روزنامه گفت: «برخی از امکانات و خدمات باید در سراسر شهر به اشتراک گذاشته شوند و نباید در هیچ شورای اجتماعی - به ویژه در جوامعی با سابقه غفلت و عدم سرمایه‌گذاری مانند شرق نیویورک - بیش از حد اشباع شوند.»

نیویورک پست گزارش داد که حتی برخی از ثروتمندترین مناطق پستی شهر، محل سکونت تعداد زیادی از مجرمان جنسی سطح ۲ و ۳ هستند، از جمله:

۱۱۲۲۲: گرین‌پوینت، بروکلین را پوشش می‌دهد، جایی که ۴۵ مجرم زندگی می‌کنند. اکثر آنها - ۳۲ نفر از آنها - در خدمات خانه-زندگی، یک پناهگاه بی‌خانمان‌ها در خیابان کلی و خیابان منهتن، زندگی می‌کنند.

۱۱۲۰۱: بروکلین هایتس، محل نگهداری ۱۷ مجرم.

۱۱۲۱۱: ویلیامزبورگ، بروکلین را پوشش می‌دهد و شامل ۱۷ مجرم می‌شود.

۱۱۲۱۷: Boerum Hill، بروکلین، خانه ۱۵ جنایتکار.

۱۰۰۱۰: شامل خلیج کیپس در منهتن می‌شود که شامل ۱۳ مجرم است.

کرتیس اسلیوا، نامزد جمهوری‌خواه برای شهرداری، نه تنها از محدود کردن محل زندگی مجرمان جنسی حمایت می‌کند، بلکه می‌گوید: «من همچنین از نظارت بر فعالیت‌ها و مکان‌هایی که آنها می‌روند» با استفاده از فناوری‌هایی مانند دستبند‌های مچ پا حمایت می‌کنم.

سلیوا ادامه داد: «تنها راه متوقف کردن این امر، اجباری کردن آن است. آنها می‌توانند خارج از این منطقه زندگی کنند، اما چه چیزی مانع از پیاده‌روی و گشت و گذار آنها در زمین بازی، پارک یا خارج از مدارس می‌شود؟» او ادامه داد: «ما باید از کودکان محافظت کنیم... شیاطین درون [عاملان این جنایت]می‌توانند هر لحظه حمله کنند.»

مجرمان جنسی سطح ۱ - کسانی که احتمال ارتکاب مجدد جرم در آنها کم است - در فهرست عمومی ایالت ثبت نمی‌شوند، اما طبق آخرین داده‌های بخش خدمات عدالت کیفری ایالت، تا اول اکتبر، ۲۸۴۹ نفر از آنها در پنج بخش نیویورک ساکن بوده‌اند.

منبع: نیویورک پست