به گزارش مجله خبری نگار، اخترفیزیکدانان آمریکایی از موسسه فناوری ماساچوست، سیاهچالههای عظیم و غیرقابل توضیحی را در کوازارهایی کشف کردهاند که زمانی وجود داشتهاند که جهان کمتر از یک میلیارد سال قدمت داشته است. این "نیروگاههای کیهانی" که روشنایی آنها از کل کهکشانها بیشتر است، نظریههای فعلی تشکیل سیاهچاله را به چالش میکشند. این مطالعه در پورتال arXiv برای مقالات علمی غیر داوری شده منتشر شده است.
سیاهچالههای ابرپرجرم با جرم میلیاردها برابر خورشید، که در اختروشهایی با انتقال به سرخ z≳۶ کشف شدهاند، یک راز جدی را مطرح میکنند. طبق مدلهای استاندارد برافزایش، آنها به سادگی زمان کافی (کمتر از یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ) نداشتهاند تا از طریق جذب تدریجی ماده به چنین اندازههایی برسند.
حتی شگفتانگیزتر اینکه، دادههای جدید نشان میدهند که این اختروشها برای مدت زمان بسیار کوتاهی - کمتر از یک میلیون سال و برخی تنها حدود ۱۰۰۰ سال - فعال بودهاند. این با ایده یک فرآیند رشد طولانی و پایدار در تضاد است.
این تیم چندین مکانیسم تشکیل جایگزین را پیشنهاد کرد: ادغام سیاهچالهها، رشد شتابدار به دلیل جتهای قدرتمند ماده، و برافزایش اپیزودیک اَبَر-ادینگتون (جذب ماده با سرعتی بالاتر از حد نظری).
محققان از طیفسنج MUSE روی تلسکوپ بسیار بزرگ در شیلی برای مطالعهی اختروشهایی با مناطق مجاورتی بهطور غیرعادی کوچک استفاده کردند. آنها بر جستجوی سحابیهای لیمان-آلفا - ابرهای غولپیکری از گاز هیدروژن درخشان که ممکن است نشاندهندهی مراحل اولیهی فعالیت اختروش باشند - تمرکز کردند.
این تجزیه و تحلیل نشان داد که سیاهچالههای ابرپرجرم مشاهدهشده در واقع در مراحل اولیه جذب ماده فعال هستند. این بدان معناست که آنها به نحوی قبل از شروع برافزایش شدید به اندازههای عظیم خود رسیدهاند، که مستلزم بازنگری در مدلهای موجود است.
کارشناسان خاطرنشان کردند: «این اجرام درک ما از فرآیندهای رشد در جهان اولیه را به چالش میکشند. به نظر میرسد مکانیسمهایی برای تشکیل سیاهچالههای فوقسنگین وجود دارد که در حال حاضر از آنها بیاطلاع هستیم.»