چرا کودکان هم وارد بازی عمل‌‌های زیبایی شدند؟

به گزارش مجله خبری نگار، در سال‌های اخیر، افزایش فشار‌های اجتماعی به بروز درگیری‌های ذهنی و گرایش کودکان به عمل‌های زیبایی و آرایشی منجر شده است. این موضوع به یکی از مباحث مهم و پیچیده در روان‌شناسی کودک تبدیل شده که از منظر روان‌شناختی می‌تواند اشتباه باشد و تأثیرات منفی قابل توجهی بر رشد روانی و عاطفی کودکان داشته باشد. به تازگی هم ویدئویی از آرایش کردن یک دختربچه در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده است. به همین بهانه به عوامل مؤثر در تمایل کودکان به این گونه رفتار‌های مخرب خواهیم پرداخت.

​​​۱ نقش رسانه‌ها در تعیین استاندارد‌های زیبایی در جامعه

رسانه‌ها نقش مهمی در شکل‌گیری نگرش‌ها و رفتار‌های کودکان ایفا می‌کنند. از تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی گرفته تا تبلیغات، همه این موارد می‌توانند به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم بر تصورات و آرزو‌های کودکان تأثیر بگذارند. رسانه‌ها معمولاً تصاویری از زیبایی ایده‌آل را نمایش می‌دهند که می‌تواند در ذهن کودکان نقش ببندد. این تصاویر، به‌ویژه در دوران کودکی و نوجوانی، ممکن است موجب شکل‌گیری احساس عدم کفایت و ایجاد فشار برای تطابق با این استاندارد‌ها شود. مقایسه مداوم با تصاویر ایده‌آل موجود در رسانه‌ها می‌تواند به کاهش اعتماد به‌نفس و ایجاد اضطراب و افسردگی در کودکان منجر شود. همچنین تبلیغات محصولات آرایشی و زیبایی، کودکان را به سمت نیاز به زیبایی و اصلاح ظاهری سوق می‌دهد. این تبلیغات اغلب پیام‌هایی مبنی بر لزوم تغییر در ظاهر برای جلب توجه و پذیرش اجتماعی را منتقل می‌کنند.

۲ نقش همسالان در تأثیرگذاری بر نگرش‌های زیبایی

در دوره‌های مختلف سنی، کودکان و نوجوانان به‌شدت تحت تأثیر نظرات و رفتار‌های همسالان خود قرار دارند. این فشار می‌تواند آنها را به سمت پذیرش استاندارد‌های زیبایی معمول در گروه همسالان سوق دهد و در نتیجه موجب گرایش آنها به انجام عمل‌های زیبایی و استفاده از محصولات آرایشی شود. همسالان به‌عنوان معیاری برای مقایسه خود با دیگران عمل می‌کنند. کودکان ممکن است به دلیل ترس از طرد شدن یا پذیرفته نشدن از سوی همسالان، به تغییرات ظاهری روی آورند. این موضوع می‌تواند به شکل‌گیری نگرانی‌ها و استرس‌های روانی مرتبط با ظاهر و زیبایی بینجامد. رفتار و ظاهری که همسالان به نمایش می‌گذارند، می‌تواند الگو‌هایی برای کودکان به وجود آورد.

۳ نقش والدین در شکل‌گیری نگرش‌های زیبایی

والدین به عنوان اولین الگو‌های رفتاری برای فرزندان خود عمل می‌کنند. اگر والدین به زیبایی ظاهری اهمیت زیادی بدهند و زمان زیادی را در برابر آینه صرف کنند، احتمال دارد کودکان این رفتار‌ها را مشاهده و تقلید کنند. همچنین صحبت‌های والدین درباره زیبایی، مد و ظاهر می‌تواند تأثیر زیادی بر افکار و احساسات کودکان داشته باشد. از سوی دیگر، انتقاد از ظاهر کودکان می‌تواند به افزایش تمایل آنها برای آرایش و تغییر ظاهری به منظور دستیابی به استاندارد‌های غیرواقعی منجر شود.

نکته پایانی

والدین و رسانه‌ها با همکاری و ارائه پیام‌های مثبت و واقع‌گرایانه می‌توانند به کاهش فشار‌های اجتماعی و نگرانی‌های مرتبط با ظاهر در کودکان کمک کنند. این اقدامات مشترک می‌تواند به پرورش نسلی سالم‌تر از نظر روانی و اجتماعی منجر شود که به جای تمرکز بر ظاهر، بر ارزش‌های درونی و توانایی‌های خود تمرکز می‌کنند.

منبع: خراسان-پرستو عادل صدیق | روان‌شناس