به گزارش مجله خبری نگار/گفته میشود که ورزش بیش از حد میتواند برای سلامتی مضر باشد، اما محققان دریافتهاند افرادی که میتوانند یک مایل (۱.۶ کیلومتر) را در کمتر از ۴ دقیقه بدوند، معمولاً چندین سال بیشتر از آنچه انتظار میرود عمر میکنند.
ورزش منظم برای سلامت قلب مهم است، اما فعالیت بیش از حد شدید با اثرات مضر بر قلب مرتبط دانسته شده است.
استفن فولکس از دانشگاه آلبرتا در کانادا میگوید: «در طول ورزشهای استقامتی بسیار شدید یا طولانیمدت، مانند دویدن یا دوچرخهسواری، پروتئینهای خاصی آزاد میشوند که نشان میدهد ممکن است به قلب آسیب وارد شده باشد.»
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اثرات ورزش، فولکس و همکارانش زندگی ۲۰۰ ورزشکار اولی را که رکورد دویدن یک مایل (۱.۶ کیلومتر) در کمتر از ۴ دقیقه در آنها ثبت شده بود، مطالعه کردند.
همه ورزشکاران مردانی بودند که بین سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۵۵ متولد شده بودند. در میان آنها، راجر بنیستر، متخصص مغز و اعصاب و ورزشکار بریتانیایی، اولین کسی در جهان بود که ۷۰ سال پیش رکورد دویدن یک مایل را زیر ۴ دقیقه ثبت کرد.
تا دسامبر ۲۰۲۳، شصت دونده جان خود را از دست داده بودند و میانگین امید به زندگی آنها ۷۳ سال بود. دوندگان بازمانده به طور متوسط ۷۷ سال سن داشتند.
با در نظر گرفتن محل و زمان تولد هر ورزشکار، تیم تحقیقاتی محاسبه کرد که دوندگانی که یک مایل را زیر ۴ دقیقه میدوند، به طور متوسط ۴.۷ سال بیشتر از جمعیت عمومی عمر میکنند.
کسانی که در دهه ۱۹۵۰ اولین مایل خود را در کمتر از ۴ دقیقه دویدند، بیش از نه سال بیشتر از جمعیت عمومی عمر کردند، در حالی که کسانی که در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به این موفقیت دست یافتند، به ترتیب ۵.۵ و ۳ سال بیشتر عمر کردند.
مارک هاجکوفسکی، عضو تیم از دانشگاه آلبرتا، میگوید این ممکن است به این دلیل باشد که جمعیت به طور کلی در طول زمان سالمتر شده است.
نتایج نشان میدهد که ورزش شدید ممکن است آنطور که قبلاً تصور میشد مضر نباشد. فولکس میگوید: «این ورزشکاران در حال ساختن چنان سیستم قدرتمندی در قلب، ریهها، رگهای خونی، عضلات و سیستم ایمنی خود هستند که ممکن است بتوانند به خوبی از استرسهای عادی زندگی روزمره بهبود یابند.».
اما تیجس ایجسفوگلز از دانشگاه رادبود هلند میگوید این یافتهها به خودی خود «فرضیه ورزش شدید» را به چالش نمیکشند - این ایده که ورزش طولانی مدت و با شدت بالا میتواند اثرات منفی بر قلب داشته باشد.
او میگوید: «آنها در حال بررسی این موضوع بودند که آیا افراد فوقالعاده آماده در مقایسه با جمعیت عمومی، خطر مرگ و میر متفاوتی دارند یا خیر»، اما این امکان وجود دارد که افرادی که رژیمهای تمرینی کمتری دارند، نتایج متفاوت یا حتی بهتری داشته باشند.