افرادی که ورزش می‌کنند، چربی شکمی «سالم‌تری» دارند

به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس یک مطالعه جدید از تیمی از محققان دانشگاه میشیگان، افراد چاقی که به مدت طولانی ورزش می‌کنند، چربی شکمی سالم‌تری دارند و می‌توانند چربی را به طور مؤثرتری نسبت به افراد چاقی که ورزش نمی‌کنند، در آنجا ذخیره کنند.

تیم تحقیقاتی همچنین بافت چربی را در آزمایشگاه از سلول‌های گرفته شده از افراد ورزشکار و غیر ورزشکار رشد دادند و سلول‌های افراد ورزشکار به بافتی تبدیل شدند که در ذخیره چربی کارآمدتر بود.

پروفسور جفری هوروویتز، نویسنده‌ی اصلی این مطالعه از دانشگاه میشیگان، گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد که علاوه بر اینکه ورزش وسیله‌ای برای سوزاندن کالری است، ورزش منظم در طول ماه‌ها یا سال‌ها، بافت چربی شما را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که به شما امکان می‌دهد در صورت افزایش وزن، چربی را به روش سالم‌تری ذخیره کنید، که تقریباً برای همه ما با افزایش سن اتفاق می‌افتد.»

محققان می‌خواستند تأثیر سال‌ها ورزش منظم بر بافت چربی را ببینند، اما طراحی مطالعه‌ای برای پیگیری این موضوع در درازمدت دشوار است. در عوض، آنها دو گروه از بزرگسالان چاق را با هم مقایسه کردند: ۱۶ نفر که گزارش دادند حداقل چهار بار در هفته و به مدت حداقل دو سال - به طور متوسط ۱۱ سال - ورزش می‌کنند و ۱۶ نفر که هرگز به طور منظم ورزش نکرده بودند، اما از نظر سایر معیارها، مانند توده چربی بدن، وزن و جنسیت، با هم مطابقت داشتند. این تیم از هر دو گروه نمونه‌هایی از چربی شکم درست زیر پوست گرفتند.

آنها دریافتند که ورزشکاران ویژگی‌های ساختاری و بیولوژیکی خاصی در بافت چربی خود دارند که توانایی آنها را برای ذخیره چربی افزایش می‌دهد. در حالی که افراد غیرورزشکار این ویژگی‌ها را نداشتند. به طور خاص، ورزشکاران رگ‌های خونی، میتوکندری و پروتئین‌های مفید بیشتری داشتند و همچنین کلاژن کمتری داشتند که می‌تواند در متابولیسم اختلال ایجاد کند و سلول‌های کمتری که باعث التهاب می‌شوند.

این مهم است، زیرا سالم‌ترین مکان برای ذخیره چربی، بافت چربی درست زیر پوست است که نمونه‌ها از آن گرفته شده‌اند و چربی زیرپوستی نامیده می‌شود. افزایش توانایی شما برای ذخیره چربی در اینجا از طریق ورزش، نیاز به ذخیره چربی در مکان‌های ناسالم، مانند بافت چربی اطراف اندام‌ها یا در خود اندام‌ها را کاهش می‌دهد.

هوروویتز گفت: «در مقایسه با مطالعه قبلی ما، که در آن اثرات سه ماه تمرین بر بافت چربی را بررسی کردیم، به طور کلی می‌بینیم که این تفاوت‌ها در افرادی که سال‌هاست به طور منظم ورزش می‌کنند، در مقایسه با افرادی که ورزش نمی‌کنند، بارزتر است.»

لازم به ذکر است که افزایش توانایی ذخیره چربی به معنای ذخیره آن نیست، که مستلزم پرخوری است.

محققان می‌گویند: «این بدان معناست که اگر یا زمانی که افراد دچار افزایش وزن می‌شوند، این چربی اضافی به طور «سالم‌تری» در این ناحیه زیر پوست ذخیره می‌شود، نه در بافت چربی اطراف اندام‌هایشان (چربی احشایی) یا در خود اندام‌ها مانند کبد یا قلب انباشته شود.»

یکی از بیماری‌های ناشی از تجمع چربی ناسالم که در ایالات متحده و جا‌های دیگر توجه بیشتری را به خود جلب کرده است، بیماری کبد چرب غیرالکلی است که بیشتر در افرادی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند، شایع است. چربی اضافی در کبد تجمع می‌یابد و می‌تواند منجر به بیماری‌هایی مانند سیروز (که بیشتر در افراد الکلی شایع است) یا سرطان شود.

هوروویتز گفت انجام مطالعات طولانی‌مدت برای پیگیری افراد از زمان شروع و ادامه یک برنامه ورزشی در طول چندین سال مهم است تا ببینیم چربی بدن آنها چگونه تغییر می‌کند، حتی اگر میزان چربی بدن خود را تغییر ندهند. همچنین مهم است بدانیم که آیا نوع یا شدت ورزشی وجود دارد که بهترین پاسخ را در تغییرات چربی بدن ایجاد کند یا خیر.

در مطالعات آینده، این تیم همچنین بررسی خواهد کرد که آیا بافت چربی رشد یافته از افرادی که ورزش می‌کنند و افرادی که ورزش نمی‌کنند، عملکرد متفاوتی دارد یا خیر، و اینکه آیا تفاوت‌های مرتبط با سلامت دیگری وجود دارد که می‌تواند بر سلامت بافت و فردی که سلول‌ها از او برداشت شده‌اند، تأثیر بگذارد یا خیر.