به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان معتقدند که این فناوری ظرف ۵ تا ۷ سال آینده برای آزمایشهای بالینی آماده خواهد شد.
آنها اشاره میکنند که این تکنیک میتواند برای رشد سلولهای زایا از سلولهای پوست یا خون مورد استفاده قرار گیرد. این تکنیک شامل برنامهریزی مجدد سلولهای بالغ انسان به سلولهای بنیادی و سپس تبدیل آنها به سلولهای پیشساز اسپرم یا تخمک است. گام مهم، کاشت این سلولها در بافتهای مصنوعی است که تخمدانها یا بیضهها را تقلید میکنند.
این مدل خاص به دانشمند ژاپنی، کاتسوهیکو هایاشی، کمک کرده است تا اسپرم را در شرایط آزمایشگاهی پرورش دهد. اگرچه در حال حاضر سلولها در مرحله اسپرماتوسیت میمیرند، اما این تیم در تلاش است تا شرایط را بهبود بخشد، از جمله تأمین اکسیژن.
این روش میتواند به افرادی که از ناباروری رنج میبرند، زنان مسن و دیگران کمک کند. شایان ذکر است که موشها در آزمایشهای انجام شده توسط گروه خود هایاشی از دو نر بیولوژیکی متولد شدند. با این حال، ایمنی همچنان یک مسئله است. قبل از استفاده از این تکنیک در کلینیکها، لازم است خطر جهشهای ژنتیکی رد شود و از قابلیت اطمینان آن اطمینان حاصل شود که مستلزم سالها نظارت و آزمایش است.
پروفسور کاتسوهیکو هایاشی بر نیاز فوری به اثبات ایمن بودن این فناوری تأکید میکند و آن را مسئولیتی بزرگ میداند.
استفاده از این سلولها در لقاح مصنوعی در بریتانیا ممنوع است. در مقابل، استارتاپ آمریکایی Conception Biosciences که توسط سم آلتمن، بنیانگذار OpenAI، حمایت میشود، روی تولید تخمک در آزمایشگاه شرطبندی میکند و معتقد است که این بهترین راه برای کاهش سرعت کاهش جمعیت است.
دانشمندانی که در این توسعه مشارکت دارند اذعان دارند که سناریوهای بالقوه - از کودکان تک والدی گرفته تا تغییرات ژنتیکی در مرحله سلولهای بنیادی - نیاز به نظارت دقیق دارند. لقاح آزمایشگاهی (IVG) نه تنها با چالشهای تکنولوژیکی، بلکه با چالشهای اخلاقی نیز روبهرو است.