به گزارش مجله خبری نگار، مجله eBioMedicine گزارش میدهد که این مطالعه که توسط دانشمندان موسسه آلمانی تغذیه انسان انجام شده است، شامل ۹۲ داوطلب از دوقلوهای تک تخمکی و دو تخمکی بوده است. در مرحله اول، دانشمندان دادههایی در مورد سلامت شرکتکنندگان جمعآوری کردند و طی پنج روز بعدی، شرکتکنندگان خاطرات غذایی دقیقی را ثبت کردند و زمان دقیق هر وعده غذایی را ثبت کردند. آنها همچنین تحت آزمایشهای متابولیک، از جمله آزمایش تحمل گلوکز، قرار گرفتند.
محققان دریافتند که تجزیه و تحلیل زمان غذا خوردن نسبت به اصطلاح "میانه خواب" - "نقطه" زمانی بین خوابیدن و بیدار شدن - نشان داد که هرچه شرکتکنندگان نسبت به این نشانگر بیولوژیکی دیرتر غذا بخورند، توانایی بدنشان در پردازش گلوکز بدتر میشود.
محققان خاطرنشان میکنند که حتی پس از در نظر گرفتن عوامل دیگر - مانند سن، جنسیت، وزن بدن، رژیم غذایی، فعالیت بدنی و کرونوتایپ - مصرف دیرهنگام وعدههای غذایی همچنان از نظر آماری ارتباط معناداری با اختلالات متابولیکی دارد. به گفته آنها، این وخامت با اختلاف بین زمان وعدههای غذایی و ساعت بیولوژیکی داخلی که متابولیسم را تنظیم میکند، مرتبط است.
محققان تأکید میکنند که دیر شام خوردن فقط یک عادت بد نیست، بلکه یک عامل خطر بالقوه است. بنابراین، جلو انداختن زمان وعدههای غذایی ممکن است اقدامی مهم برای جلوگیری از اختلالات متابولیسم گلوکز و دیابت نوع ۲ باشد.