به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه سائوپائولو، به رهبری ماتئوس ویدیگال د کاسترو، مکانیسمهای مولکولی پیری را با استفاده از سلولهای بنیادی افراد با طول عمر بالا، از جمله افرادی که از کووید-۱۹ بهبود یافته بودند، مطالعه کردند. این کار در مجله روانپزشکی ژنومیک (GP) منتشر شد.
همهگیری کووید-۱۹ دانشمندان را مجبور کرده است رویکرد خود را در تحقیقات تغییر دهند. به دلیل محدودیتهای انزوای اجتماعی، آنها بر تجزیه و تحلیل سلولهای افراد صدسالهای که از ویروس جان سالم به در بردهاند، تمرکز کردهاند و این به آنها امکان میدهد مکانیسمهای مولکولی مقاومت استثنایی آنها را مطالعه کنند. دانشمندان در تلاشند تا بفهمند که چرا برخی افراد در مقایسه با افراد جوانتری که از بیماریهای مشابه، مانند کووید-۱۹ شدید، رنج میبرند، تا دههی ۱۰۰ سالگی خود سالم و فعال میمانند.
سلولهای بنیادی پرتوان القایی (iPSCs) سلولهایی هستند که از سلولهای بالغ بدن، مانند سلولهای پوست یا خون، به سلولهایی با خواص سلولهای بنیادی تبدیل شدهاند. آنها میتوانند به انواع مختلفی از سلولهای بدن تمایز یابند و به ابزاری قدرتمند برای تحقیق در مورد پیری و بیماری تبدیل شوند.
دکتر دو کاسترو از iPSCها برای بررسی تفاوت سلولهای افراد صدساله با افراد جوانتر استفاده کرد و مکانیسمهای مولکولی را آشکار ساخت که ممکن است مقاومت آنها در برابر بیماری و طول عمرشان را توضیح دهد.
یکی از جنبههای مهم این کار، در نظر گرفتن تنوع ژنتیکی در جمعیت برزیل بود. تحقیقات نشان داده است که تغییرات ژنتیکی خاص جمعیت برزیل میتواند جنبههای جدیدی از طول عمر را آشکار کند و اهمیت تنوع را در تحقیقات علمی برجسته سازد.
به گفته نویسندگان، این نتایج ممکن است پیامدهای پزشکی مهمی داشته باشد و به توسعه رویکردهای جدید برای پیشگیری و درمان بیماریهای مرتبط با سن کمک کند. مطالعه سلولهای افراد با طول عمر بالا، راه را برای ایجاد روشهای فردی درمان و پیشگیری باز میکند که به نوبه خود میتواند کیفیت زندگی افراد مسن را به طور قابل توجهی بهبود بخشد.