به گزارش مجله خبری نگار، وقتی پلاستیکها تجزیه میشوند، ریزذرات (کمتر از ۵ میلیمتر) و نانوذرات (کمتر از ۱۰۰ نانومتر) تشکیل میدهند که میتوانند وارد زنجیره غذایی شوند. تخمین زده میشود که انسانها سالانه بین ۴۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ ذره ریزپلاستیکی را میبلعند و برخی مطالعات نشان میدهد که این تعداد ممکن است از طریق غذا و نوشیدنی سالانه به ۱۰ میلیون ذره برسد.
در این مطالعه که با هدف اندازهگیری اثرات مستقیم بر سلامت انجام شد، تیمی از محققان دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، به موشهای نر ۱۲ هفتهای یک رژیم غذایی استاندارد به همراه دوز خوراکی روزانه ۶۰ میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن نانوذرات پلیاستایرن (نوعی پلاستیک که معمولاً در بستهبندی مواد غذایی استفاده میشود) دادند، مقداری که بر اساس دادههای قبلی در مورد میزان قرار گرفتن انسان در معرض این مواد تعیین شده است.
موشهایی که نانوپلاستیک مصرف کردند، علائم عدم تحمل گلوکز و افزایش آنزیمهای کبدی، به ویژه آلانین آمینوترانسفراز (ALT) را نشان دادند که نشاندهنده آسیب کبدی است. افزایش نفوذپذیری روده و افزایش سطح اندوتوکسین نیز مشاهده شد که به اختلال در عملکرد کبد کمک میکند.
ایمی بارکهرست، نویسندهی ارشد این مطالعه، گفت: «نتایج ما تأیید میکند که قرار گرفتن در معرض نانوپلاستیکها از طریق دهان ممکن است اثرات نامطلوب قابل توجهی بر عملکرد کبد و متابولیسم قند داشته باشد، که این امر نیاز به مطالعات بیشتر و بررسیهای نظارتی را برجسته میکند.»
بارکهرست تأکید کرد که این یافتهها نیاز فوری به بهروزرسانی سیاستهای بهداشتی و زیستمحیطی را برجسته میکند و خاطرنشان کرد: «شواهد علمی باید مقررات و رویههای مربوط به استفاده از پلاستیک و نظارت بر تأثیر آن بر سلامت عمومی را هدایت کنند.»
قرار است این یافتهها در کنفرانس تغذیه ۲۰۲۵ که توسط انجمن تغذیه آمریکا در اورلاندو برگزار میشود، ارائه شود.
منبع: مدیکال اکسپرس