به گزارش مجله خبری نگار اما محققان مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) کشف کردهاند که گرما میتواند به شیوهای متفاوت، یعنی به صورت موجی و نه انتشار معمول، حرکت کند. این پدیده «صدای دوم» نام دارد و در گازهای کوانتومی فوقسیال دیده میشود.
«صدای دوم» پدیدهای عجیب و شگفتانگیز است که در آن گرما نه از طریق انتشار عادی بلکه به صورت موجی حرکت میکند. برخلاف حالتهای معمول که گرما به آرامی پخش و ناپدید میشود، در این حالت انرژی حرارتی همانند امواج صوتی در هوا حرکت میکند.
این پدیده در شرایط بسیار سرد یا در سیستمهای فوق منظم مانند برخی بلورها و مایعات کوانتومی دیده میشود. در این محیطها، گرما همانند موجی روی سطح آب، به صورت پالسهایی حرکت میکند. بهبیاندیگر، انگار گرما به زبانی صحبت میکند که بهندرت آن را میشنویم.
در محیطهای فوقسیال، زمانی که بخشهای عادی و فوقسیال به صورت مشترک در مقیاس بزرگ حرکت میکنند، اما در مقیاسهای کوچکتر از هم جدا میشوند، پدیدهای به نام «آشفتگی کوانتومی» شکل میگیرد. این تعامل میتواند مسیرهای جدیدی برای انتقال گرما ایجاد کند.
فوقسیال، مایعی خاص است که بدون ویسکوزیته (چسبندگی) حرکت میکند. این رفتار در هلیوم-۴ در دماهای کمتر از -۲۷۱ درجه سلسیوس بروز مییابد.
با وجود عدم ویسکوزیته، اصطکاک بین بخشهای فوقسیال و معمولی میتواند باعث شکلگیری ساختارهای گردابی شود. همین اصطکاک است که اجازه میدهد پالسهای حرارتی یا همان صدای دوم درون سیال حرکت کند.
دانشمندان در تلاشاند تا از صدای دوم برای درک بهتر انتقال گرما در ابررساناهایی استفاده کنند که جریان برق را با حداقل اتلاف انرژی حمل میکنند.
ستارههای نوترونی که از چگالترین اجرام در کیهان هستند، ممکن است دارای مایعات کوانتومی در درون خود باشند که گرما را به سبک صدای دوم انتقال دهند.
مطالعه صدای دوم میتواند درک دقیقتری از چگونگی جریان انرژی فراهم آورد. این دانش میتواند به ساخت حسگرهای حساستر، سامانههای خنککننده کارآمدتر، و فناوریهای مبتنی بر اثرات کوانتومی کمک کند.
تیم MIT با استفاده از روشهای تصویربرداری جدید، پالسهای گرمایی را درون سیال مشاهده کرد و توانست حرکت موجی گرما را از انتشار معمول آن جدا کند. سرعت این موج در هلیوم در دمای ۱٫۶ کلوین حدود ۱۵ متر بر ثانیه گزارش شده است.
برای اندازهگیری دقیق صدای دوم، از محفظه تشدید پر از هلیوم فوقسیال استفاده شد که امکان ایجاد و مشاهده امواج ایستاده دما را فراهم کرد.
محققان از میکروکرههای شیشهای توخالی برای ردیابی حرکت ذرات استفاده کردند که تأثیر پالسهای حرارتی را بدون اختلال در سیگنال صدای دوم نشان دادند.
مطالعات گذشته صدای دوم را با تمرکز بر خطوط گردابی – هستههای چرخان کوچک در فوقسیال – توضیح دادهاند. تحقیقات جدید نشان میدهد که این خطوط فاصلهای مشخص را تعیین میکنند که در آن حرکت موجی گرما غالب میشود.
نتیجه جالب این است که اصطکاک بهتنهایی عامل تعیینکننده نحوه حرکت گرما نیست، بلکه ساختارهای چرخشی و جریانهای بزرگمقیاس تعیین میکنند که چه زمانی گرما از حالت انتشار عادی به حرکت موجی تبدیل میشود.
یکی از یافتههای شگفتآور این بود که رفتار صدای دوم در دماهای مختلف تقریباً ثابت باقی میماند. انتظار میرفت اصطکاک بین اجزای سیال با تغییر دما بیشتر تغییر کند، اما مشاهدات نشان داد که این وابستگی بسیار اندک است.
این نتیجه نشان میدهد که ساختار آشفتگی داخلی سیال نقش مهمتری از آنچه پیشتر تصور میشد در انتقال گرما ایفا میکند و دیدگاههای تازهای را در زمینه اتلاف انرژی در سیالات کوانتومی ارائه میدهد.
اگر بتوان صدای دوم را با ویژگیهای ابررساناها پیوند داد، شاید بتوان خطوط انتقال انرژی نسل آینده را بهبود بخشید. برخی نیز به کاربردهای سرمایش موجمحور در آزمایشگاهها فکر میکنند.
در مقیاسهای کیهانی، ردیابی ویژگیهای فوقسیال درون ستارههای نوترونی ممکن است سرنخهایی درباره نحوه از دست دادن انرژی این ستارهها ارائه دهد.
با اینکه در دنیای عادی گرما به مرور ناپدید میشود، پدیده صدای دوم این قانون را زیر سوال میبرد. اکنون دانشمندان در حال بررسی این هستند که آیا پالسهای دمایی میتوانند باعث کشفیات جدید در فیزیک کوانتومی و حتی در ساختارهای کیهانی شوند یا نه.
منبع:فوت و فن