به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه جدید نشان میدهد که یک ترکیب کلیدی در غذاهایی مانند کلم بروکلی، کلم بروکسل و کلم پیچ ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد و به طور بالقوه راهی ارزان و در دسترس برای جلوگیری از ابتلا به دیابت نوع ۲ فراهم کند. * این مطالعه در مجله Nature Microbiology منتشر شده است.
این مطالعه شامل ۷۴ فرد ۳۵ تا ۷۵ ساله با سطح قند خون بالا بود که به آنها اجازه میدهد در گروه پیشدیابت طبقهبندی شوند. همه شرکتکنندگان همچنین دارای اضافه وزن یا چاقی بودند.
به داوطلبان هر روز به مدت ۱۲ هفته، ترکیبی که معمولاً در سبزیجات خانواده کلم یافت میشود و سولفورافان یا دارونما داده شد. محققان به رهبری تیمی از دانشگاه گوتنبرگ در سوئد گزارش دادند، افرادی که سولفورافان دریافت کردند، کاهش قابل توجهی در سطح قند خون خود نشان دادند.
آندرس روزنگرن، فیزیولوژیست مولکولی در دانشگاه گوتنبرگ، میگوید: «در حال حاضر، درمان پیشدیابت از بسیاری جهات ناقص است، اما این یافتههای جدید راه را برای درمان هدفمند احتمالی با استفاده از سولفورافان استخراجشده از کلم بروکلی به عنوان یک غذای کاربردی باز میکند.»
برخی از افراد در گروه آزمایش، کاهش قند خون بیشتری را مشاهده کردند: افرادی که علائم اولیه دیابت خفیف مرتبط با سن، BMI نسبتاً پایین، مقاومت به انسولین پایین، میزان پایین بیماری کبد چرب و ترشح انسولین کم داشتند، دو برابر بیشتر از حد متوسط کاهش قند خون را تجربه کردند.
به نظر میرسد باکتریهای روده نیز در این امر نقش دارند. این تیم ژن باکتریایی BT۲۱۶۰ را که در فعالسازی سولفورافان نقش دارد، به عنوان یک عامل مهم شناسایی کرد؛ افرادی که تعداد بیشتری از این ژن را در باکتریهای روده خود داشتند، به طور متوسط کاهش قند خون ۰.۷ میلیمول در لیتر را تجربه کردند، در حالی که این کاهش برای سولفورافان در مقایسه با دارونما به طور کلی ۰.۲ میلیمول در لیتر بود.
این تفاوتها نیاز به رویکردهای شخصیسازیشده برای پیشدیابت را نشان میدهد. هرچه بیشتر در مورد اینکه کدام گروه از افراد به درمانهای خاص بهتر پاسخ میدهند، اطلاعات کسب کنیم، آن درمانها مؤثرتر خواهند بود.
روزنگرن میگوید: «نتایج این مطالعه همچنین یک مدل کلی از چگونگی تعامل پاتوفیزیولوژی و فلور روده برای تأثیرگذاری بر نتایج درمان ارائه میدهد، مدلی که ممکن است پیامدهای گستردهتری داشته باشد.»
تخمین زده میشود که پیشدیابت صدها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده است و میزان آن به سرعت در حال افزایش است. حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد از افراد مبتلا به پیشدیابت در نهایت به دیابت مبتلا میشوند، اگرچه این رقم بسته به جنسیت و تعاریف مورد استفاده، بهطور قابلتوجهی متفاوت است.
واضح است که نیاز مبرمی به جلوگیری از انتقال از یک بیماری به بیماری دیگر - و تمام عواقب سلامتی آن - وجود دارد، اما پیشدیابت اغلب تشخیص داده نمیشود یا درمان نمیشود. این یافتههای جدید قطعاً میتوانند مفید باشند، اما محققان همچنین بر اهمیت یک رویکرد جامع برای کاهش خطر دیابت تأکید میکنند.
روزنگرن میگوید: «عوامل سبک زندگی همچنان محور اصلی هرگونه درمان پیشدیابت، از جمله ورزش، تغذیه سالم و کاهش وزن، هستند.»
* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیهای برای درمان بیماریها عمل نمیکند.