به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه که در مجله آمریکایی طب پیشگیرانه منتشر شده است، ۱,۴۲۲ خانوار آمریکایی را در طول چندین سال دنبال کرد.
نتایج نشان داد کودکانی که والدینشان علائم افسردگی را در سن پنج سالگی - مرحلهای بحرانی در رشد روانی اجتماعی - تجربه کردند، بعدا در سن نه سالگی دچار مشکلات رفتاری واضحی شدند. این مشکلات از طریق ارزیابی معلمان آنها که شامل افزایش رفتار پرخاشگرانه و شورش و اختلال قابل توجه در مهارتهای اجتماعی و همکاری با دیگران بود، نظارت شد.
اهمیت این پژوهش در این است که کلیشهای را در جامعه به چالش میکشد که تنها بر افسردگی مادران تمرکز دارد، ضمن نادیده گرفتن سلامت روان پدران.
دادهها نشان میدهد که بین ۸ تا ۱۳ درصد والدین در سالهای اول زندگی فرزندان خود از درجات مختلفی از افسردگی رنج میبرند و این درصد در موارد افسردگی مشترک والدین میتواند به ۵۰ درصد برسد.
تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر کریستین اشمیتز از دانشکده پزشکی رابرت وود جانسون، دادههای گستردهای را که از آینده خانوادهها و رفاه کودکان جمع آوری شده است، تجزیه و تحلیل کردند، یک مطالعه طولانی مدت که هزاران خانواده آمریکایی را از اواخر دهه نود ردیابی کرده است.
محققان برای اندازه گیری علائم افسردگی در والدین به معیارهای علمی دقیق تکیه کردند و سپس آنها را با ارزیابیهای رفتاری که چهار سال بعد توسط معلمان کودکان انجام شد، مرتبط کردند.
نتایج نشان میدهد که تأثیر افسردگی والدین فقط به جنبه روان شناختی والدین محدود نمیشود، بلکه به گونهای گسترش مییابد که خطری واقعی برای اجتماعی شدن مناسب کودکان ایجاد میکند. یک پدر افسرده معمولا در ارائه حمایت عاطفی کافی مشکل دارد و محیط خانوادگی که کودک در آن زندگی میکند استرس بیشتری دارد و ثبات کمتری دارد.
اما این مطالعه خبرهای خوبی نیز دارد، زیرا تأیید میکند که تشخیص زودهنگام و درمان افسردگی والدین میتواند به طور قابل توجهی این اثرات منفی را کاهش دهد.
منبع: مدیکال اکسپرس