مطالعه: ترومای دوران کودکی ممکن است آثاری بر روی ژن‌های اسپرم به جا بگذارد

به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه که اخیرا در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده است، بر روی "اپی ژنتیک" متمرکز شده است که نحوه خواندن و تنظیم فعالیت ژن توسط DNA بدون تغییر کد ژنتیکی زیربنایی را مطالعه می‌کند.

علم اپی ژنتیک به یک زمینه علمی گفته می‌شود که نحوه انتقال تغییرات اپی ژنتیکی از نسلی به نسل دیگر را مطالعه می‌کند، بدون اینکه خود توالی DNA را تغییر دهد. این تغییرات می‌تواند بر نحوه خوانش و تنظیم ژن‌ها تأثیر بگذارد که می‌تواند بر سلامت و رفتار نسل‌های بعدی تأثیر بگذارد.

دکتر جترو تولاری، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشیار گروه پزشکی بالینی در دانشگاه تورکو در فنلاند، توضیح داد که "اپی ژنتیک تعیین می‌کند که کدام ژن‌ها فعال هستند. "

این مطالعه به مجموعه رو به رشدی از مطالعات می‌افزاید که به بررسی اینکه آیا تجربیات زندگی والدین می‌تواند از طریق این تغییرات اپی ژنتیکی به نسل‌های آینده منتقل شود یا خیر، می‌افزاید.

محققان سلول‌های اسپرم ۵۸ مرد را تجزیه و تحلیل کردند که اکثر آنها در اواخر سی تا اوایل چهل سالگی زندگی خود بودند، از طریق یک مطالعه کوهورت تولد FinnBrain که بیش از ۴۰۰۰ خانواده را برای بررسی عوامل محیطی و ژنتیکی که ممکن است بر رشد کودکان تأثیر بگذارد، ردیابی کرد.

این تیم از مقیاس تروما و پریشانی (TADS) برای ارزیابی سطوح استرس و ترومایی که شرکت کنندگان در دوران کودکی خود تجربه کردند، مانند غفلت عاطفی یا فیزیکی، سوء استفاده فیزیکی یا جنسی استفاده کردند.

شرکت کنندگان به دو گروه تقسیم شدند: نمره پایین (۰ تا ۱۰) نشان دهنده استرس کم در دوران کودکی و نمره بالا (بیش از ۳۹) که نشان دهنده رویداد‌های آسیب زای متعدد است.

محققان دریافتند که مردانی که در مقیاس TADS نمره بالایی کسب کردند، در مقایسه با کسانی که آسیب‌های کمتری را تجربه کردند، الگوی متفاوتی از نشانگر‌های اپی ژنتیکی در سلول‌های اسپرم خود داشتند. این تغییرات شامل نشانگر‌های متیلاسیون DNA و مولکول‌های کوچک RNA غیر کد کننده بود که بر نحوه خواندن و تنظیم فعالیت ژن‌ها تأثیر می‌گذارد.

در میان یافته‌های قابل توجه، محققان تفاوتی را در بیان یک مولکول خاص از RNA غیر کد کننده به نام HSA-MIR-۳۴C-۵P مشاهده کردند که قبلا با رشد مغز در موش‌ها مرتبط بود.

آنها همچنین تغییراتی را در متیلاسیون DNA در اطراف دو ژن CRTC۱ و GBX۲ یافتند که در مطالعات حیوانی قبلی نیز با رشد مغز مرتبط بوده است.

تولاری خاطرنشان کرد که این یافته‌ها ممکن است نشان دهد که تغییرات اپی ژنتیکی می‌تواند بر رشد اولیه جنین‌ها در صورت انتقال از والدین به فرزندان تأثیر بگذارد.

با این حال، وی تاکید کرد که این حوزه از تحقیقات هنوز در مراحل اولیه خود است و امکان انتقال این تغییرات از والدین به فرزندانشان هنوز تایید نشده است، اگرچه این امر در مدل‌های حیوانی مانند کرم‌ها و موش‌ها مشاهده شده است.

پروفسور ریچارد جنر، استاد زیست شناسی مولکولی در دانشگاه کالج لندن، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت که این یافته‌ها "شواهدی را تقویت می‌کند که تجربیات زندگی می‌تواند اپی ژنتیک را در سلول‌های اسپرم انسان تغییر دهد. " او خاطرنشان کرد که حجم نمونه کوچک است و عواملی مانند سن و رژیم غذایی ممکن است بر نتایج تأثیر بگذارد که نیاز به مطالعات بیشتر دارد.

منبع: Science Alert