به گزارش مجله خبری نگار، این روزها موضوعی که از چشم مردم دور نمانده و برای همه قابل لمس است بحث پسروی و کاهش سطح تراز آب دریای خزر است که در این زمینه گزارشی از بازدید در ساحل سرخرود مازندران را میخوانیم.
همایون خوشروان پژوهشگر دریایی در همین خصوص با اشاره به بازدید از ساحل سرخرود واقع در غرب فریدونکنار در استان مازندران، اظهار کرد: در این ساحل همانند سایر مناطق ساحلی دریای خزر کاهش سطح تراز آب دریا موجب عقبنشینی آب دریا شده و عرض سواحل ماسهای خشک که دارای شیب نسبتا متعادل بوده، افزایش یافته است.
وی افزود: ساختوساز برجها در حاشیه کرانه ساحلی ادامه دارد و گردشگران ساحلی با تردد خودروهای شخصی بر روی خاکریز ماسهای موجب عدم آرامش سایرین و آسیب دیدگی ساخت و بافت رسوبات ماسهای میشوند.
این پژوهشگر دریایی با اشاره به اینکه ساحل سرخرود از مناطق پرشیب سواحل مازندران مرکزی بوده است، اضافه کرد: امروز در نواحی کم ژرف آن شیب بستر دریا بهخاطر رسوبگذاری مواد ماسهای کم شیب شده است.
خوشروان با بیان اینکه دو منبع آلودگی مهم در ناحیه غربی و شرقی این بخش از سواحل دریای خزر وجود دارد، اظهار کرد: نخست رودخانه سرخرود و سپس رودخانه فریدونکنار که سالانه حجم زیادی مواد آلاینده میکروبی و سموم خطرناک را وارد آبهای ساحلی میکنند و با توجه به جهت جریانهای ساحلی غالب از غرب به شرق میزان تراکم آلودگی به سوی خاور افزایش مییابد.
وی تصریح کرد: بازدید علمی از ساحل سرخرود نشان داد که تجمعات جلبکی و صدف دوکفههایها بر روی رسوبات ماسهتی ناحیه خاکریز اتفاق افتاده است.
این پژوهشگر دریایی ادامه داد: بالا بودن سطح مواد آلی در آبهای ساحلی خزر در این منطقه که حاصل آوردهای رودخانهای است سبب شده که جلبکها در ناحیه کم ژرف ساحلی در فصول گرم سال تجمع کنند و جریانهای عمود بر ساحل آنها را در مواقع طوفانی بر روی ماسههای خاکریز نهشت کند.
خوشروان یادآور شد: این تودههای سبز رنگ زیستی نشانه گرهای طبیعی سطح بالای آلودگی آبهای ساحلی هستند و گسترش عمودی آنها در نیمرخ ساحلی به خوبی بر روی بخش خشک ساحلی در مواقع طوفانی بودن دریا مشخص میکند.
وی اظهار کرد: بررسی رسوبات متمرکز در ناحیه صورت و خط ساحل نشان میدهد که با کاهش سطح تراز آب دریای خزر، اندازه دانههای رسوبی ماسهای افزایش یافته و در ترکیب ماسهها ذرات اسکلت آهکی خرد شده صدف دوکفهایها مشاهده میشود.
این پژوهشگر دریایی یادآور شد: ناحیه خشک ساحلی در سرخرود نزدیک به ۸۰ متر پهنا دارد؛ این در حالی است که طی سالهای منتهی به دهه ۷۰ شمسی پهنای ناحیه خشک ساحلی سرخرود کمتر از ۱۰ متر بوده است.