به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه جدید و گسترده در فرانسه، ارتباط بین کمشنوایی بزرگسالان و زوال عقل را برجسته میکند.
تیمی به رهبری دکتر باپتیست گرنیه از دانشگاه پاریس در مجله JAMA Network Open نوشت: «با توجه به بار قابل توجه زوال شناختی و فقدان درمان قطعی، شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح مهم است.»
آنها میگویند توانایی تفکر نه تنها به این دلیل که افراد مبتلا به کمشنوایی از نظر اجتماعی منزوی میشوند، بلکه به این دلیل که آنها برای مدت طولانی از اطلاعات شنیداری محروم میشوند، ممکن است کاهش یابد.
علاوه بر این، کم شنوایی با کاهش حجم صدا در نواحی بحرانی مغز مرتبط است.
با این حال، محققان گفتند که سمعک برای بیماران مبتلا به کمشنوایی ناتوانکننده باید بر اساس مزایای بالقوه آن برای کیفیت زندگی تجویز شود، نه برای کاهش زوال شناختی. آنها نوشتند که تحقیقات بیشتری لازم است.
برای این مطالعه، تیم گرنیه دادههای بیش از ۶۲۰۰۰ نفر در فرانسه (میانگین سنی: ۵۷ سال) را که بین ژانویه ۲۰۱۲ تا دسامبر ۲۰۲۰ استخدام شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. شرکتکنندگان ۴۵ سال به بالا در ابتدا تحت آزمایش شناختی قرار گرفتند.
در مجموع، ۴۹٪ شنوایی طبیعی داشتند؛ ۳۸٪ کمشنوایی خفیف داشتند؛ و ۱۰٪ کمشنوایی ناتوانکننده داشتند، اما از سمعک استفاده نمیکردند؛ ۳٪ از سمعک استفاده میکردند.
شرکتکنندگان تحت آزمایشهایی برای ارزیابی تواناییهای شنوایی و شناختی خود قرار گرفتند.
در مجموع، ۲۷٪ از شرکتکنندگان مبتلا به کمشنوایی خفیف و ۳۷٪ مبتلا به کمشنوایی ناتوانکننده، نمرات شناختی نشان دهنده اختلال داشتند، در حالی که ۱۶٪ از شرکتکنندگانی که شنوایی طبیعی داشتند، این نمره را کسب کردند.
محققان هیچ تفاوت معناداری در خطر ابتلا به اختلال شناختی بین افراد مبتلا به کمشنوایی ناتوانکننده که از سمعک استفاده میکردند و افرادی که از آن استفاده نمیکردند، مشاهده نکردند.
یک تحلیل مرتبط نشان داد که سمعک ممکن است خطر اختلال شناختی را در افراد مبتلا به کمشنوایی ناتوانکننده و افسردگی کاهش دهد.