به گزارش مجله خبری نگار، دختری هستم ۲۰ ساله. یک سال پیش، شرایطی ایجاد شد و اتفاقاتی افتاد که با یک پسر آشنا و به او علاقهمند شدم. بعد از ۶ ماه متوجه شدم که همه حرفها و وعدههایش برای ازدواج الکی بود. حالا ارتباطم قطع شده، اما احساس گناه میکنم و هر روز آنقدر خودم را سرزنش میکنم که دارم نابود میشوم.
این احساس شما به هیچوجه نشانه بدی نیست بلکه از کشف یک حقیقت حکایت دارد. اشتباهبودن این گونه روابط، حقیقتی است که تقریبا همه افراد جامعه به آن واقف هستند و احساس گناه شما هم ناشی از پذیرش درونی این اشتباه است. حالا باید سعی کنید با تصمیمگیریهای درست و برنامهریزی دقیق، مسیر آیندهتان را ایمنتر سازید.
باید بالاخره با اتفاقی که در گذشته رخ داده روبهرو شوید و قبول کنید که آن اتفاق یک حقیقت است و نمیتوانید آن را تغییر بدهید پس افسوس خوردن و حسرت و ناامیدی را کنار بگذارید و سعی کنید عبرت بگیرید.
سرزنشکردن و تحقیر خودتان بهخاطر اشتباهی که مرتکب شدید، نه تنها کمکی به شما نمیکند بلکه اعتمادبهنفستان را هم از بین میبرد؛ بنابراین از گذشته عبور کنید و همواره با سعه صدر و نگاه بخشنده به قضایا بنگرید تا راحتتر بتوانید خود و دیگران را ببخشید. همه افراد در معرض اشتباه قرار دارند و افرادی که بتوانند از اشتباهات و شکستهای خود بیشترین درس را بگیرند و راه را برای تحقق اهداف بزرگتر خود هموار کنند، بالاخره به پیروزی دست خواهند یافت. پس سطح انتظارات و میزان حساسیت خود را تعدیل کنید و بیشتر از آنچه لازم است وسواس به خرج ندهید.
به هر اندازه که شما بتوانید از این تجربه ناخوشایند درس بگیرید و از آن برای بهبود وضعیت آینده خود و خانوادهتان بهره ببرید، انگیزه بیشتری برای جبران کمکاریها و اشتباهات قبل در خودتان ایجاد خواهید کرد و بههمان اندازه که در مسیر بخشش و جبران قرار گرفتهاید از احساس گناه شما کم میشود و به مرور وضعیت روحیتان بهتر خواهد شد. پس سعی کنید همواره سعه صدر را در روبه رو شدن با مسائل زندگی و افراد مدنظر داشته باشید و مثبتاندیشی را فراموش نکنید.
منبع: خراسان