به گزارش مجله خبری نگاربرایان جانسون یک کارآفرین نرمافزاری است که سالیانه حدود ۲ میلیون دلار هزینه میکند تا بدن ۴۵ ساله خود را طوری نشان دهد که انگار ۱۸ ساله است!
او بیش از ۳۰ پزشک و متخصص مراقبتهای بهداشتی را استخدام کرده که تمام عملکردهای بدنی او را بررسی کنند.
جانسون روزانه بیش از ۱۱۰ ویتامین مصرف میکند. او بر کیفیت و سلامت هر چیزی که میخورد، نظارت دارد.
اساساً، «تلاش برای جاودانگی» شغل تماموقت جانسون است.
او از آموخته هایش طرحی ایجاد کرده تا به افراد دیگر کمک کند که بدن خود را برای مدت طولانی تری جوان نگه دارند. البته اگر منابع لازم برای انجام رویکرد پیچیده و گرانقیمت او را داشته باشند.
جانسون تنها یکی از افراد ثروتمندی بوده که میلیاردها دلار خرج میکنند تا از پیر شدن خود جلوگیری کنند.
اما در نهایت، آنها ممکن است در تلاش برای رسیدن به جوانی ابدی با یک مانع بزرگ مواجه شوند: قوانین فیزیک.
چند دلیل احتمالی برای توضیح پیری وجود دارد.
بحث تکاملی آن از این منظر است که هر نسل از موجودات (انسان، حیوان یا گیاه) باید پیر شوند و بمیرند تا راه را برای نسل جدید باز کنند.
در این صورت، این که بدن ما از سن خاصی از ترمیم خود دست میکشد، یک نقص نیست، بلکه یک ویژگی محسوب میشود.
«ماشینهای مولکولی» مختلفی در بدن ما وجود دارند که از تکثیر سلولها گرفته تا جابجایی مواد مغذی را برعهده دارند.
هنگامی که این ماشینها کار خود را انجام میدهند، توسط هزاران مولکول آب احاطه شدهاند که بهطور تصادفی یک تریلیون بار در ثانیه با آنها برخورد میکنند.
این همان چیزی است که فیزیکدانان آن را «حرکت حرارتی» مینامند.
چرا قانون دوم ترمودینامیک علت احتمالی پیری است؟ این قانون میتواند سایر نظریههای پیری را توضیح دهد.
به گفته هافمن، این حرکت حرارتی منبعی از انرژی بوده که ماشینهای مولکولی میتوانند برای کار از آن استفاده کنند؛ اما مسئول شکستن پیوندهای بین مولکولها هم هست.
به عبارت دیگر، پیری و فرسودگی نتیجه گریزناپذیر زندگی کردن است.
برخلاف اجسام بی جان، ما میتوانیم سیستم بدنی خود را پس از چنین آسیبهایی تعمیر کنیم، اما همچنان محدودیتهایی بر سر راهمان وجود دارد.
دکتر لئونارد هایفلیک، استاد آناتومی و میکروبیولوژی، یکی از برجستهترین متخصصان در زمینه مطالعه پیری است.
او پدیدهای را کشف کرد که به «حد هایفلیک» معروف است. پیرشدگی سلول پدیدهای است که به مرور زمان در طی فرآیند تقسیم سلولی رخ میدهد. در دهه ۱۹۶۰ میلادی، لئونارد هایفلیک و پائول مورهد کشف کردند که سلولهای فیبروبلاست جنین انسان پس از پنجاه تقسیم سلولی به مرحله پیرشدگی میرسند. این فرآیند با نام «پیرشدگی حاصل از تکثیر» یا حد هایفلیک نیز شناخته میشود.
پس چرا قانون دوم ترمودینامیک علت احتمالی پیری است؟ این قانون همه مولکولها را کنترل میکند.
کلمه آنتروپی از زبان یونانی آمده و به معنای «دگرگونی» و «هرج و مرج» است. کشف این مفهوم به رودولف کلازیوس، ریاضیدان و فیزیکدان آلمانی نسبت داده شده است.
قانون دوم ترمودینامیک، قانون آنتروپی، بیان میکند که «اگر فرآیند فیزیکی برگشتناپذیر باشد، آنتروپی سیستم و محیط باید افزایش یابد. یعنی آنتروپی نهایی باید بیشتر از آنتروپی اولیه باشد».
به عنوان مثال، وقتی سیب میخورید، میوه در حالت آنتروپی پایین شروع میشود و با جویدن، هضم سیب و وارد شدن به سیستم سوخت بدن، آنتروپی آن افزایش مییابد.
آنتروپی در میان میلیاردها فرآیند مولکولی مختلف در سیستم پیچیده بدن ما افزایش مییابد.
هرچه بیشتر زندگی کنید، آنتروپی بیشتری را تجربه خواهید کرد و هر موقعیت جدید آنتروپی میتواند به نوبه خود مجموعهای از فرآیندهای آنتروپیک جدید را ایجاد کند.
بدیهی است که اگر به گونهای زندگی کنید که میزان آسیب به سلولها و اندامهای خود را کاهش دهید، یعنی بی تحرک نباشید، زیاد الکل ننوشید، تغذیه کافی برای بدنتان فراهم کنید و…، روند پیری خود را کُند خواهید کرد. زیرا در این صورت بدن شما انرژی زیادی را صرف ترمیم خود نمیکند.
برخی از دانشمندان دریافتهاند که موشهای مسنتری که خون موشهای جوان به آنها تزریق شده، عمر طولانیتری دارند. اگرچه لزوماً این یافته در مورد انسانها صدق نمیکند.
اما آیا راههای دیگری وجود دارد که به انسان کمک کنند تا به طور سیستماتیک روند پیری خود را کند کند؟ بله، تا حدی.
قرار گرفتن در معرض دمای کمتر گاهی اوقات موثر است. داشتن رژیمهای کم کالری نیز میتواند موثر باشد. تحقیقات انجام شده روی کرمهای لولهای و موشها نشان داده که قرار گرفتن در معرض میدانهای مغناطیسی با استاتیک متوسط ممکن است روند پیری را در کل سیستم آهستهتر کند.
با این حال، مطالعات دیگر نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض میدانهای الکترومغناطیسی میتواند پروسه پیری را تسریع کند. دانشمندان همچنان در حال بررسی عواملی هستند که بر این نتایج متفاوت تأثیر میگذارند.
پیری فرآیند بسیار پیچیدهای است. همه موجودات زنده دچار پیری میشوند و تنها علت آن زمان است.
شما میتوانید به اندازه کافی ویتامین C و B و A مصرف کنید، همه میوههای مفید را بخورید، در یک مکان زیبا زندگی کرده، هر روز مدیتیشن کنید و تمرینات خود را انجام دهید و اگر خوششانس باشید، شاید به ۱۱۰ سالگی برسید.
اگرچه طول عمر انسان در طول قرن گذشته به لطف بهبود در زمینه بهداشت، دارو، تغذیه و سایر عوامل دو برابر شده، اکثر دانشمندان معتقدند که بعید است بتوانیم بیشتر از ۱۲۲ سال عمر کنیم.
از سوی دیگر، با توجه به آمار، طول عمر انسان در حال حاضر بسیار فراتر از آن چیزی است که منطقاً باید باشد.
طول عمر اغلب با اندازه جثه حیوانات مطابقت دارد.
یک موش به طور متوسط دو سال زندگی میکند، در حالی که فیلها تا ۶۰ سالگی و نهنگهای آبی تا ۹۰ سالگی عمر میکنند.
با در نظر گرفتن این موضوع، ما باید در حدود ۴۰ سال عمر کنیم.
حیوانات در حیات وحش به ندرت پیر میشوند. زیرا مدتها قبل از اینکه فرصتی برای ایجاد التهاب و سایر مشکلات پیری سلولی داشته باشند، بر اثر شکار، بیماری یا گرسنگی میمیرند.
مطالعات نشان میدهند که پیر شدن بزرگترین پیشبینیکننده ابتلا به یک بیماری کشنده است. اما پیری به خودی خود یک بیماری به حساب نمیآید.
مردم محلی در مناطق آبی معمولاً عمر بیشتری دارند. آنها ناخواسته از سبک زندگی خاصی پیروی میکنند که چهار قانون اصلی دارد:
مصرف غذاهای طبیعی و سالم
فعالیت بدنی
ارتباط با دیگران
داشتن هدف در زندگی
کسانی که در این مناطق سکونت دارند، رژیم غذایی یا مکمل خاصی مصرف نمیکنند.
آنها سعی نمیکنند که برای مدتی طولانی زندگی کرده و قطعاً تلاش نمیکنند که جلوی پیری خود را بگیرند.
منبع:روزیاتو