پیرچشمی به‌معنای پیری نیست

به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: دکتر عبدالحسین غفوریان، جراح و متخصص چشم، فوق تخصص افتالمیک پاتولوژی از دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا در مورد مشکلات پیر‌چشمی می‌گوید: افرادی که ضعیفی چشم ندارند و عینک نمی‌زنند درسنین ۴۰ سالگی به بالا مبتلا به پیر‌چشمی می‌شوند؛ یعنی دید دور‌شان خوب است، اما دید نزدیکشان تار می‌شود که به آن پیرچشمی گفته می‌شود. شاید چنین اسمی ناامیدکننده باشد، اما پیر چشمی واقعا به‌معنای پیری نیست. در واقع دید نزدیک چشم سالم باید در این سنین تار بشود. در غیراین صورت چشم بیماری دارد و این علامتی از بیماری نیست. بلکه روندی از رشد بدن انسان است.

دکتر غفوریان می‌گوید: اینکه از چه سنی باید شروع به زدن عینک کرد به چند عامل بستگی دارد؛ یکی شغل و نوع کاری است که افراد انجام می‌دهند. مثلا خیاط، ساعت‌ساز، جواهرساز، آرایشگر یا جراح دندان معمولا زودتر یعنی حدود ۴۰، ۴۱ سالگی باید شروع به زدن عینک کنند. چون نیاز به تیزبینی و دقت بیشتری در دید نزدیک دارند. اما بعضی افراد مثلا راننده‌ها یا کسانی که زیاد با دید نزدیک سر و کار ندارند زدن عینک نزدیک برای آن‌ها معمولا به تعویق می‌افتد.

فوق تخصص افتالمیک پاتولوژی در مورد روش‌های درمان دید نزدیک می‌گوید: بهترین راه درمان یا غلبه بر پیر چشمی زدن عینک است که نمره عینک هم بعد از معاینه هر ۲-۳ سال یک‌بار باید عوض شود. راه دوم که تا حدودی جدید هم هست استفاده از قطره‌هایی است که وقتی بیمار از آن‌ها استفاده می‌کند به‌مدت چیزی حدود ۶ ساعت پیر چشمی او درمان می‌شود و می‌تواند نزدیک را به‌خوبی ببیند. این قطره‌ها از دارویی به نام پیلو کارپین که سال‌هاست شناخته شده ساخته می‌شود. اما باید این را بدانیم که این قطره‌ها مخصوصا در ابتدای کار که در آمریکا وارد بازار شد در چند مورد باعث پارگی و کنده شدن شبکیه که یک بیماری خیلی خیلی مضر و با تخریب بالاست همراه بود.

به‌گفته این متخصص چشم، روش دیگر استفاده از لیزر است. این کار به روش‌های مختلف انجام می‌شود که درحال حاضر می‌توان گفت ضرر تمام روش‌های درمان پیرچشمی با لیزر بیشتر از منفعت آن‌هاست. اما درمان با لیزر برای بهبود دید دور بسیار عالی است و اگر کسی از عینک خسته شده یا نمی‌خواهد عینک بزند یا به هر دلیلی نمی‌تواند عینک بزند این روش به او پیشنهاد می‌شود.

دکتر غفوریان می‌گوید: روش بعدی جراحی‌های داخل چشمی است که به‌طور ساده ۲ نوع هستند؛ یعنی یا لنز‌هایی داخل چشم کاشته می‌شود که به جای چشم بیمار کار می‌کند. روش دیگری که متأسفانه به‌خاطر کمبود امکانات در ایران کمتر از آن استفاده می‌شود کاشت لنز پرس بایو پیا روی لنز طبیعی است.