به گزارش مجله خبری نگار-اسن (آلمان): بسیاری از کشورهای اروپایی در تلاشند تا میزان احیای قلبی ریوی (CPR) در محل را افزایش دهند و مهارتهای احیای قلبی ریوی را به افرادی که کادر درمان نیستند، مانند رهگذران، آموزش دهند.
شورای اروپایی احیای قلبی، یک سازمان غیرانتفاعی که هدف آن ترویج این امر در سراسر اروپا است، توضیح میدهد که هدف، ایجاد «ملتهایی از نجاتدهندگان زندگی و آمادگی هر جامعهای برای مقابله با بحرانهای قلبی» است.
با این حال، آمادهسازیها از یک کشور اروپایی به کشور دیگر متفاوت است. به عنوان مثال، کشورهای اسکاندیناوی نرخ آموزش بیش از ۸۰٪ دارند، در حالی که این نرخ در آلمان حدود ۴۰٪ و در بریتانیا کمتر از آن است.
نیاز مبرم به گسترش فرهنگ احیای قلبی ریوی (CPR) برای گروهی از آتش نشانان داوطلب که در یک دوره آموزشی در این زمینه در شهر اسن آلمان شرکت کرده بودند، آشکار شد.
تیمهای امداد و نجات به عنوان بخشی از طرح امداد و نجات سیار، آموزش میبینند که شامل یک اپلیکیشن الکترونیکی برای اطلاعرسانی به افراد نزدیک بیمار است که آموزش احیا را دریافت کردهاند تا در صورت گزارش وضعیت اضطراری، بتوانند از این طریق به بیمار کمک کنند.
وقتی یکی از اعضای خدمات اورژانس گزارش میدهد که کسی دچار حمله قلبی شده است، داوطلبان از طریق یک اپلیکیشن مطلع میشوند تا در صورت نزدیک بودن به قربانی، از این موضوع مطلع شوند.
در سال ۲۰۱۳، اپلیکیشن امداد موبایل راهاندازی شد که اولین سیستم از این نوع در آلمان برای گزارش موارد حمله قلبی بود و ۲۲۵۰۰ شرکتکننده را در ۴۰ شهر و شهرستان در شش ایالت فدرال به هم متصل میکرد.
محاسبه ساده است: طبق دادههای شورای احیای آلمان، سالانه بیش از ۱۲۰ هزار نفر در سراسر آلمان در خارج از بیمارستانها دچار ایست قلبی ناگهانی میشوند.
از هر ده بیمار، تنها یک نفر زنده میماند، تا حدودی به این دلیل که رسیدن نیروهای اورژانس به محل حادثه به طور متوسط نه دقیقه طول میکشد.
از این رو، به گفته متخصصان بنیاد بورن استایگر در یک مطالعه توضیحی، اولین برنامههای کاربردی با هدف نجات قربانیان حملات قلبی که مدتها پیش در کشورهای اسکاندیناوی و هلند ایجاد شدهاند، میتوانند نقش مهمی در نجات جان انسانها داشته باشند.
اسن یکی از اولین شهرهای بزرگی است که اصل امدادگران سیار را که چند سال پیش وضع شده بود، به کار گرفت.
با این حال، مشکلاتی وجود دارد که مانع اجرای ایدهآل این سیستم میشود. مسافتهای طولانی در مناطق روستایی، ارائه سریع کمک را دشوار میکند، در حالی که ازدحام ترافیک در شهرها چالش بزرگتری را ایجاد میکند و سیستم آمبولانس داوطلبانه را مفیدتر میسازد.
(دی پیای)