ژنی که مسئول ایجاد یک واکنش زنجیره‌ای سلولی منجر به سرطان میشود!

به گزارش مجله خبری نگار،این کشف می‌تواند پیامد‌های قابل توجهی برای درمان سرطان پروستات و سایر انواع تومور که ژن در به وجود آمدن آن‌ها وجود دارد، داشته باشد.

متاستاز‌های استخوانی در همه انواع سرطان‌های پیشرفته، به ویژه در میان بیماران مبتلا به سرطان پروستات و سینه، شایع است. زمانی که سرطان پروستات به استخوان متاستاز می‌کند، مثل یک حکم اعدام است، زیرا هیچ درمان مؤثری برای جلوگیری از گسترش وجود ندارد.

فرآیند‌های بیولوژیکی مبنای رشد و متاستاز سرطان پروستات شامل فعل و انفعالات پیچیده بین سلول‌های تومور و ریزمحیط است. مشخص است که یک ژن خاص، ژن مرتبط با تمایز ملانوما (MDA-۹) که نه تنها در سلول‌های سرطانی بلکه در تمام اشکال بافت یافت می‌شود، سهم عمده‌ای در گسترش سرطان دارد، اما چگونگی آن کاملا درک نشده است.

اکنون، یک مطالعه جدید توسط محققان مرکز جامع سرطان ماسی دانشگاه مشترک المنافع ویرجینیا (VCU) و موسسه پزشکی مولکولی VCU (VIMM) نقش MDA-۹ را در گسترش سرطان پروستات بررسی کرده و برای اولین بار کشف کرده است که چگونه یک واکنش زنجیره‌ای سلولی را ایجاد می‌کند که منجر به متاستاز می‌شود و سلول‌های تومور را قادر می‌سازد تا کنترل استخوان را در دست بگیرند.

MDA-۹ از ابتدا تا انتها در به وجود آمدن تومور نقش دارد. سوادش داس (Swadesh Dass)، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: اساساً این ژن است که مستقیماً پیشرفت تومور و متاستاز را آسان می‌کند.

مسیر شناسایی شده توسط محققان دارای مراحل متعددی است. MDA-۹ عامل رشد مشتق شده از پلاکت AA (PDGF-AA) را در سلول‌های تومور فعال می‌کند، پروتئینی که رشد و تقسیم سلولی را تنظیم می‌کند و آن را در محیط استخوان آزاد می‌کند.

در آنجا، PDGF-AA با گیرنده‌های سلول‌های استرومایی مزانشیمی مغز استخوان (BM-MSCs)، که سلول‌های بنیادی چند توانی هستند که برای ساخت و ترمیم بافت‌های اسکلتی مهم هستند، متصل می‌شود. سلول‌های استرومایی با MDA-۹ برای فعال کردن مسیر سیگنال دهی، که مسئول بازسازی سلولی است، تعامل دارند.

این منجر به آزاد شدن یک پروتئین تحریک کننده مهاجر کوچکتر به نام کموکاین CXCL۵ می‌شود که سلول‌های سرطانی را به داخل بافت استخوان جذب می‌کند. این باعث تولید بیشتر CXCL۵ و فریب دادن سلول‌های سرطانی بیشتر به صورت چرخه‌ای می‌شود. CXCL۵ علاوه بر جذب سلول‌های سرطانی به داخل بافت استخوان، تولید استئوکلاست‌ها را نیز افزایش می‌دهد، زیر مجموعه‌ای از سلول‌های استخوانی که استخوان را تخریب می‌کنند.

داس گفت: این مطالعه نمایش قطعی ارتباط بین سلول‌های سرطانی پروستات و سلول‌های بنیادی مزانشیمی BM-MSC در ریزمحیط تومور است و اینکه چگونه این ارتباط بیولوژیکی بین آن‌ها به سلول‌های متاستاتیک اجازه می‌دهد تا به استخوان گسترش یابند و در آن تکثیر شوند.

محققان دریافتند که با از بین بردن MDA-۹ در سلول‌های سرطانی پروستات، این مسیر شبیه به دومینو می‌تواند قطع شود و از گسترش بیماری جلوگیری شود. آن‌ها همچنین دریافتند که حذف MDA-۹ از سلول‌های استخوانی تأثیر منفی بر سلامت بافت استخوانی ندارد.

در حالی که محققان مسیر MDA-۹ را در سلول‌های سرطانی پروستات مشتق از حیوان، انسان و بیمار مشاهده کردند، آن‌ها معتقدند یافته‌های آن‌ها پیامد‌هایی برای سایر انواع تومور که MDA-۹ در آن‌ها وجود دارد، از جمله مغز، پستان، ملانوم، ریه و سرطان‌های پانکراس، کشف کرده است.

محققان یک داروی مهارکننده جدید را در VCU با همکاری InVaMet Therapeutics تولید کرده‌اند که در مطالعاتی که MDA-۹ را در سرطان هدف قرار می‌دهد، امیدوارکننده بوده است.

پل فیشر، یکی دیگر از نویسندگان مرتبط، گفت: ما به یافتن چیزی نزدیک هستیم که ممکن است به کلینیک‌ها راه پیدا کند. مطالعات آینده استفاده از مهارکننده‌های MDA-۹ را در نمونه‌های بالینی تومور و در نهایت در بیماران بررسی خواهد کرد.