به گزارش مجله خبری نگار، میکروپلاستیک، ذرات پلاستیکی با اندازه کمتر از پنج میلیمتر است که به علت مقاومت بالا در برابر تجزیه و تحلیل ناشی از میکروب و باکتری، به راحتی وارد محیط زیست شده و آلودگی شدیدی ایجاد می کند. مصرف بالای پلاستیکها در جامعه باعث شده که به صورت گسترده در محصولات و صنایع مختلف استفاده شود.
میکروپلاستیکها انواع مختلفی از شکل و رنگ و نوع پلیمر مثل پلی اتیلن، پلی آمید، پلی پروپیلن و مواردی از این دست را شامل میشود. این آلایندههای نوظهور دارای خطرات احتمالی بالقوه برای سلامت انسان است و میتواند به عنوان ناقل عناصر سمی و فلزات سنگین عمل کند؛ همچنین به راحتی به سیستم تنفسی انسان نفوذ کرده و سبب بروز التهاب و بیماریهای تنفسی و سرطان میشود.
مطالعات بسیاری در این زمینه در خاک و آب صورت گرفته که با روشهای خاص نمونه برداری پردازش انجام می شود، اما از آنجایی که افراد حدود ۹۰ درصد از زمان خود را در محیطهای داخلی میگذرانند، غلظت میکروپلاستیکها در سه محیط داخلی؛ شامل خانه، وسایل حمل و نقل عمومی و محیط کار ارزیابی میشود، زیرا این مکانها نمایانگر زندگی شهری است.
نتیجه تحقیقات نشان میدهد که بیشترین جنس میکروپلاستیکها شامل پلی آمید، پلی استر و پلی پروپیلن است.
بیشترین غلظت نیز در وسایل حمل و نقل عمومی مثل مترو و اتوبوس و سپس در خانه و در نهایت محل کار گزارش شده است.
از آنجایی که این ذرات از منابع مختلفی مثل لباس، بسته بندی، لوازم آرایشی بهداشتی و تجهیزات الکترونیکی و ... منتقل میشود، بهتر است از مواد اولیه و لباسهای با الیاف طبیعی و غیرپلاستیکی استفاده شود.