ارتباط بین قرار گرفتن در معرض پلاستیک در دوران بارداری و اوتیسم در پسران یافت شد

به گزارش مجله خبری نگار، محققان در فلوری (بزرگترین مرکز تحقیقات مغز در نیمکره جنوبی) شواهدی از سطوح بالاتر ماده شیمیایی پلاستیک بیسفنول A (BPA) در مادران بارداری که پسران مبتلا به اوتیسم به دنیا آورده‌اند، یافته‌اند.

این مطالعه که توسط دانشمندان دانشگاه فلوری، دکتر وا چین بون و پروفسور آن-لوئیز پونسونبی، رهبری و در مجله Nature Communications منتشر شده است، از این فرضیه که ممکن است ارتباطی بین اوتیسم و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی پلاستیکی در رحم وجود داشته باشد، پشتیبانی می‌کند.

پروفسور پونسونبی توضیح داد که محققان دو گروه بزرگ از نوزادان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند - مطالعه نوزادان بارون (BIS) در استرالیا و مرکز سلامت کودک و محیط زیست کلمبیا در ایالات متحده.

پروفسور پونسونبی گفت: «برخی مطالعات پیش از این نشان داده‌اند که قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی پلاستیکی در دوران بارداری با ابتلای فرزندان به اوتیسم مرتبط است. کار ما مهم است، زیرا یکی از مکانیسم‌های بیولوژیکی بالقوه دخیل را نشان می‌دهد. BPA ممکن است رشد کنترل‌شده هورمونی مغز جنین پسر را از چندین طریق مختل کند، از جمله با مهار یک آنزیم کلیدی به نام آروماتاز، که هورمون‌های عصبی را کنترل می‌کند و به ویژه برای رشد مغز جنین پسر مهم است. به نظر می‌رسد این بخشی از معمای اوتیسم باشد.»

پروفسور پونسونبی گفت که این مطالعه شامل کودکانی با سطح پایین آنزیم آروماتاز ​​بود که تستوسترون را در مغز به نورواستروژن تبدیل می‌کند.

ارتباط بین BPA و اوتیسم به ویژه در یک پنجم بالایی پسران که در برابر خواص مختل کننده غدد درون ریز این ماده شیمیایی آسیب پذیر بودند، قوی بود. یعنی آنهایی که سطح آنزیم آروماتاز ​​پایین‌تری داشتند. این مطالعه نشان داد پسرانی در این گروه که از مادرانی با سطح بالاتری از BPA در ادرارشان در اواخر بارداری متولد شده بودند، دارای موارد زیر بودند:

احتمال بروز علائم اوتیسم در کودکان تا سن ۲ سالگی ۳.۵ برابر بیشتر است.

کودکانی که مادرانشان در دوران بارداری سطح BPA پایین‌تری داشتند، شش برابر بیشتر احتمال داشت که تا سن ۱۱ سالگی تشخیص قطعی اوتیسم دریافت کنند.

در هر دو گروه سنی، داده‌های مکانیسمی نشان داد که سطح بالاتر BPA با سرکوب اپی‌ژنتیک (تعویض ژن) آنزیم آروماتاز ​​به طور کلی مرتبط است.

دکتر بون در مطالعات آزمایشگاهی، اثرات BPA قبل از تولد را بر روی موش‌ها بررسی کرد.

بون توضیح می‌دهد: «ما دریافتیم که BPA آنزیم آروماتاز را مهار می‌کند و با تغییرات آناتومیکی، عصبی و رفتاری در موش‌های نر مرتبط است که ممکن است با اختلال طیف اوتیسم مرتبط باشد.» «این اولین بار است که یک مسیر بیولوژیکی شناسایی شده است که ممکن است به توضیح ارتباط بین اوتیسم و BPA کمک کند.»

پروفسور پونسونبی گفت BPA، بیسفنول‌های مشابه و سایر مواد شیمیایی پلاستیکی مختل‌کننده غدد درون‌ریز اکنون گسترده شده‌اند و عملاً جلوگیری از آنها غیرممکن است.

پروفسور پونسونبی گفت: «همه ما مواد شیمیایی پلاستیکی را به روش‌های مختلف جذب می‌کنیم - از طریق بلعیدن بسته‌بندی‌های پلاستیکی مواد غذایی و نوشیدنی، استنشاق بخارات ناشی از بازسازی خانه‌ها و از طریق پوست از منابعی مانند لوازم آرایشی. راه‌های زیادی وجود دارد که این مواد شیمیایی وارد بدن ما می‌شوند، بنابراین جای تعجب نیست که BPA در بخش زیادی از نمونه‌های ادرار زنانی که آزمایش کردیم وجود داشت. برای ما مهم است که بفهمیم این پلاستیک‌ها چگونه بر سلامت ما تأثیر می‌گذارند.»

این یافته‌ها اکنون توسط تنظیم‌کنندگان ایمنی عمومی برای به‌روزرسانی توصیه‌های ایمنی در مورد قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی صنعتی، از جمله مواد شیمیایی پلاستیکی، در دوران بارداری و اوایل زندگی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این گروه همچنین به دنبال راه‌هایی برای کاهش اثرات نامطلوب BPA بر سیستم آروماتاز ​​بودند.

بون افزود که نوعی اسید چرب به نام ۱۰-هیدروکسی-۲-دسنوئیک اسید که روی موش‌ها آزمایش شده، ممکن است ارزش مطالعه بیشتر را داشته باشد.

بون توضیح داد: «اسید ۱۰-هیدروکسی-۲-دسنوئیک علائم اولیه‌ای از پتانسیل فعال کردن مسیر‌های بیولوژیکی متضاد برای بهبود ویژگی‌های اوتیسم را هنگام تجویز به حیواناتی که قبل از تولد در معرض BPA قرار گرفته‌اند، نشان می‌دهد. این امر مستلزم تحقیقات بیشتر است تا ببینیم آیا این درمان بالقوه می‌تواند در انسان نیز پیاده‌سازی شود یا خیر.»