به گزارش مجله خبری نگار،محققان برای انجام مطالعه خود، باکتری آکروموباکتر را بررسی کردند که میتواند باعث عفونت مزمن ریه و آسیب بافتی در راههای هوایی شود. این مطالعه نشان میدهد، چگونه این باکتری بر دفاع ایمنی بدن برای تکثیر و ادامه رشد غلبه میکند.
پروفسور میگوئلای والوانو (Miguel A. Valvano) رئیس میکروبیولوژی و بیماریهای عفونی در موسسه پزشکی تجربی در دانشگاه کوئینز بلفاست و محقق اصلی این مطالعه، توضیح میدهد: باکتریهای آکروموباکتر میتوانند باعث عفونتهای مزمن و بالقوه شدید شوند. با این حال، تا کنون، نحوه تعامل این باکتری فرصت طلب با سیستم ایمنی بدن انسان به خوبی شناخته نشده است.
این باکتریها در مقابل عملکرد آنتی بیوتیکهای متعدد مقاومت میکنند؛ بنابراین، درمان عفونت توسط این میکروارگانیسمها با درمانهای مرسوم، به ویژه در افرادی که مبتلا به فیبروز کیستیک یا سایر بیماریهای تضعیف کننده سیستم ایمنی هستند، بسیار دشوار است.
این تیم تحقیقاتی کشف کردند:پس از کنترل شدن توسط سلولهای ایمنی بدن، این باکتریها میتوانند با استفاده از یک مجتمع پروتئینی تخصصی به نام سیستم ترشح نوع III، در داخل سلولها زنده بمانند تا مولکولهایی را مستقر کنند که باعث مرگ سلولهای ایمنی میشوند. خود تخریبی سلولهای ایمنی زنگ خطری را به صدا در میآورد که منجر به استخدام سایر سلولهای ایمنی برای مبارزه با مهاجمان میشود.
با این حال، سلولهای ایمنی که در دو حسگر التهابی به نامهای NLRC۴ و NLRP۳ کمبود دارند، نمیمیرند که نشان میدهد این دو حسگر برای شناسایی پاتوژن مورد نیاز هستند.
محققان مشاهده کردند؛ عفونت آکروموباکتر منجر به آسیب در ساختار ریه شده و در صورتی که مسیر ترشحی تخصصی عملکردی داشته باشد، باعث بیماری شدید میشود، اما اگر باکتریها جهشهایی را در سیستم ترشحی ایجاد کنند، اینگونه نیست.
این نتیجه نشان میدهد: زنگ خطر خود تخریبی ماکروفاژها توسط مسیر سیستم ترشحی نوع III ایجاد میشود، اما این پاسخ التهابی برای سیستم ایمنی برای شکست دادن باکتریها کافی نیست.
دانشمندان اعلام کردند که مرحله بعدی تحقیق این است که مشخص شود چه پروتئینهای بیماری زای دیگری در آرمنتاریوم آکروموباکتر وجود دارد که به آن کمک میکند زنده بماند و به انواع سلولهای دیگر بدن حمله کند. همچنین سیستم ترشح نوع III یا سایر پروتئینها میتواند برای توسعه درمانهای جدید مفید باشد.
شرح کامل این مطالعه و یافتههای حاصل از آن در مجله تخصصی Cell Reports منتشر شده است.