به گزارش مجله خبری نگار،گلبولهای قرمز خون (RBC) اکسیژن را از ریهها به سایر قسمتهای بدن حمل کرده و دی اکسید کربن را به ریهها که در آنجا دفع میشود، باز میگردانند. با این حال، برخی از مطالعات نشان داده اند که گلبولهای قرمز علاوه بر نقش خود به عنوان حامل اکسیژن، میتوانند هیپوکسی یا سطوح پایین اکسیژن را احساس کنند و با تولید سیگنالی پاسخ دهند که باعث آزاد شدن اکسید نیتریک (NO) میشود، که باعث اتساع عروق یا گشاد شدن عروق میشود.
اکسید نیتریک یک گشاد کننده طبیعی عروق است. تا حدودی بحث برانگیز تصور میشود که اعمال آن اثری ایجاد میکند که از قلب در برابر آسیب در هنگام هیپوکسی محافظت میکند. اکنون، محققان مؤسسه Karolinska در سوئد، مسیر سیگنالینگ گلبولهای قرمز خون را بررسی کرده اند تا مشخص کنند که آیا سلولها توانایی ذاتی برای القای محافظت از قلب در زمانی که سطح اکسیژن کم است، دارند یا خیر.
ابتدا، محققان به بررسی این موضوع پرداختند که آیا گلبولهای قرمز در معرض هیپوکسی، یک واسطه محافظ قلبی آزاد میکنند یا خیر. به گزارش سیناپرس، با معرفی گلبولهای قرمز موشهایی که در معرض سطوح اکسیژن طبیعی و پایین قرار داشتند به مدلهای انفارکتوس میوکارد، محققان دریافتند که گلبولهای قرمز هیپوکسیک به طور قابل توجهی عملکرد قلب را بهبود بخشیده و اندازه آسیب بافتی را کاهش میدهد.
محققان با تعیین اینکه یک عامل محافظت کننده قلبی از گلبولهای قرمز در طی هیپوکسی آزاد میشود، به تعیین ماهیت این ترکیب پرداختند. پژوهشگران میدانستند که گلبولهای قرمز حاوی گوانیلات سیکلاز محلول (sGC) هستند که گوانوزین مونوفسفات حلقوی را تشکیل میدهند، مولکول پیام رسانی که بسیاری از مسیرهای بدن از جمله اتساع عروق را تعدیل میکند.
جیانگینگ یانگ (Jiangning Yang) پژوهشگر ارشد این مطالعه گفت: نتایج تحقیقات نشان میدهد که گلبولهای قرمز خون در صورت کاهش سطح اکسیژن، محافظت در برابر آسیب به قلب را نشان میدهند و اینکه چگونه میتوان این محافظت را با توصیههای ساده غذایی افزایش داد. این موضوع ممکن است برای بیماران در معرض خطر سکته قلبی اهمیت زیادی داشته باشد.
محققان قصد دارند داروهایی بسازند که مکانیسم سیگنال دهی محافظتی گلبولهای قرمز را در طول هیپوکسی فعال کند. محققان در پایان اضافه کردند که ما باید دریابیم که سلولهای خون چگونه سیگنال محافظتی خود را به سلولهای عضله قلب منتقل میکنند.
شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Journal of Clinical Investigation منتشر شده است.