هیاهوی خورشید ۲۰۲۳: تابش شدیدتر

به گزارش مجله خبری نگار/تکناک: شب سال نو ممکن است یک رویداد بزرگ در سیاره زمین باشد، اما برای توپ غول پیکر هیدروژن و هلیوم که نزدیک به صد میلیون مایل دورتر از ما شناور است، فقط یک لحظه در جدول زمانی آن است.

با این وجود، با نشانه‌گذاری آغاز سال انسانی ۲۰۲۳، خورشید شروع به هیاهو می‌کند و برخی از شراره‌های خورشیدی قدرتمند را به سمت ما می‌فرستد ما در ادامه این مطلب به شما می‌گوییم که این فرایند چه مفهومی دارد.

فوران‌های تابش الکترومغناطیسی خورشید در میدان‌های مغناطیسی بسیار شدید هستند. خورشید یک چرخه ۱۱ ساله را پشت سر می‌گذارد که در آن قطب‌ها چرخش می‌کنند و میدان‌های مغناطیسی حرکت می‌کنند تا خود را با قطب‌های تغییریافته هماهنگ کنند.

چرخه خورشیدی یک دوره حداقل و حداکثر را طی می‌کند و انتظار می‌رود که دوره دوم چرخه فعلی در سال ۲۰۲۴-۲۵ رخ دهد. میدان‌های مغناطیسی شدید حتی می‌توانند همرفت را در نواحی کندتر کنند، که دمای سطح را کاهش می‌دهد و ظاهری تیره‌تر به آن می‌دهد. دانشمندان به آن لکه خورشیدی می‌گویند.

لکه‌های خورشیدی دراماتیک

لکه‌های خورشیدی را می‌توان از روی زمین مشاهده کرد و دانشمندان سال‌ها از آن‌ها برای پیش بینی فعالیت روی سطح خورشید استفاده می‌کردند. هنگامی که خورشید به حداکثر گرمای خورشیدی خود نزدیک می‌شود، تعداد لکه‌های خورشیدی افزایش می‌یابد.

گاهی اوقات لکه‌های خورشیدی شعله‌های خورشیدی بسیار قدرتمندی را منتشر می‌کنند که به عنوان شعله‌های کلاس X مشهور هستند. آن‌هایی که شدت کمتری دارند در کلاس M (شدت متوسط) یا A، B یا C (شدت کم) طبقه بندی می‌شوند.

Sunspot AR۳۱۸۲ که مدتی فعال بوده است، از اول ژانویه در سه نوبت تعداد زیادی شعله‌های کلاس X منتشر کرده است و همچنین در یک پرتاب جرم تاجی (CME)، که انتشار پلاسمای باردار مغناطیسی از سطح خورشید می‌باشد نقش داشته است. Spaceweather.com گزارش داد که یک لکه خورشیدی دیگر به نام AR۳۱۹۰، که تقریباً چهار برابر زمین و دارای یک میدان مغناطیسی ناپایدار است می‌تواند در آینده نزدیک منجر به شعله‌های خورشیدی کلاس X بیشتری شود.

AR۳۱۹۰ مستقیماً رو به زمین است و با استفاده از تلسکوپ خورشیدی خانگی قابل مشاهده است.

طوفان‌های ژئومغناطیسی

در حالی که شراره‌های خورشیدی تقریباً فوراً به زمین سفر می‌کنند، CME‌ها ممکن است ۱۵ تا ۱۸ ساعت طول بکشد تا به زمین برسند. از آنجایی که این‌ها با سرعت‌های مختلف در فضا حرکت می‌کنند، حتی می‌توانند به دلیل ترافیک حرکت آهسته داشته باشند و انباشته شدن را در چند روز تجربه کنند.

از آنجایی که یک CME با ذرات باردار بارگذاری شده است، با میدان مغناطیسی زمین تعامل دارد، که آن‌ها را در امتداد خطوط میدان خود به سمت قطب‌ها شتاب می‌دهد. این یک طوفان ژئومغناطیسی است و منجر به نمایش روشنی از نور می‌شود که به صورت شفق‌های قطبی قابل مشاهده است و با گسترش شدت طوفان، ناحیه‌ای که شفق‌های قطبی قابل مشاهده هستند به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.

تعامل با جو همچنین باعث از بین رفتن موقت امواج رادیویی می‌شود که می‌تواند بر ارتباطات و خدمات ناوبری تأثیر بگذارد و باعث خاموشی رادیو شود. شدت خاموشی به قدرت طوفان خورشیدی بستگی دارد و با افزایش تعداد لکه‌های خورشیدی، می‌توان انتظار طوفان‌های خورشیدی ژئومغناطیسی شدیدتری را داشت.

ماهواره‌ها نیز تحت تاثیر طوفان‌های ژئومغناطیسی قرار می‌گیرند و به مانور‌های فرار مجهز هستند تا در چنین رویدادی از خود محافظت کنند. دانشمندان در حال تلاش برای توسعه سیستم‌های هشدار دهنده قابل اعتماد در برابر این رویداد‌ها هستند. یک طوفان خورشیدی بسیار قدرتمند، می‌تواند زیرساخت‌های حیاتی را از بین ببرد و اقتصاد جهانی را به رکود بکشاند.