به گزارش مجله خبری نگار، بسته به شرایط التهاب میتواند خوب یا بد باشد.
از یک طرف التهاب روش طبیعی بدن شما برای محافظت از خود در هنگام آسیب دیدگی یا بیماری است.
التهاب میتواند به بدن شما کمک کند از خود در برابر بیماری دفاع کند و بهبودی را تحریک کند.
از سوی دیگر التهاب مزمن و پایدار با افزایش خطر ابتلا به بیماریهایی مانند دیابت، بیماری قلبی و چاقی مرتبط است.
جالب اینجاست غذاهایی که میخورید میتوانند به میزان قابل توجهی بر التهاب در بدن شما تاثیر بگذارند.
در ادامه این مقاله با انواع مواد غذایی و خوراکیهای التهاب آور آشنا میشوید.
شکر (ساکارز) و شربت ذرت با فروکتوز بالا (HFCS) دو نوع اصلی قند اضافه شده در رژیم غذایی غربی هستند.
شکر ۵۰ درصد گلوکز و ۵۰ درصد فروکتوز است در حالی که شربت ذرت با فروکتوز بالا حدود ۴۵ درصد گلوکز و ۵۵ درصد فروکتوز دارد.
یکی از دلایل مضر بودن قندهای افزوده این است که میتوانند التهاب را افزایش دهند که میتواند منجر به بیماری شود.
در یک مطالعه، موشهایی که از رژیمهای غذایی با ساکارز بالا تغذیه میکردند سرطان سینه را افزایش دادند که تا حدودی به دلیل پاسخ التهابی به قند بود.
در مطالعه دیگری اثرات ضد التهابی اسیدهای چرب امگا ۳ در موشهایی که از رژیم غذایی با قند بالا تغذیه شده بودند، مختل شد.
علاوه بر این در یک کارآزمایی بالینی تصادفی که در آن مردم نوشابه معمولی، نوشابه رژیمی، شیر یا آب مصرف میکردند فقط افرادی که در گروه نوشابه معمولی بودند سطوح اوریک اسید را افزایش دادند که باعث التهاب و مقاومت به انسولین میشود.
شکر همچنین میتواند مضر باشد، زیرا مقادیر اضافی فروکتوز را تامین میکند.
در حالی که مقادیر کم فروکتوز در میوهها و سبزیجات خوب است مصرف مقادیر زیاد قندهای اضافه شده ایده بدی است.
خوردن مقدار زیادی فروکتوز با چاقی، مقاومت به انسولین، دیابت، بیماری کبد چرب، سرطان و بیماری مزمن کلیه مرتبط است.
همچنین محققان خاطر نشان کرده اند که فروکتوز باعث التهاب در سلولهای اندوتلیال میشود که رگهای خونی شما را پوشانده اند و یک عامل خطر برای بیماری قلبی است.
همچنین نشان داده شده است که مصرف زیاد فروکتوز باعث افزایش چندین نشانگر التهابی در موشها و انسانها میشود.
غذاهای حاوی قند افزوده بالا عبارتند از آب نبات، شکلات، نوشابه، کیک، کلوچه، دونات، شیرینی و برخی غلات.
غذاهای سرخ شده مانند سیب زمینی سرخ کرده، دونات و رول تخم مرغ ممکن است سطح التهاب را در بدن افزایش دهند.
این به این دلیل است که برخی از روشهای پخت با حرارت بالا از جمله سرخ کردن میتوانند تولید ترکیبات مضر مانند محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) را افزایش دهند که میتواند التهاب را تحریک کرده و منجر به بیماریهای مزمن شود.
سرخ کردن ممکن است میزان چربیهای ترانس موجود در روغنهای پخت و پز را افزایش دهد، همین میتواند التهاب را افزایش دهد.
برخی تحقیقات نشان میدهد که غذاهای سرخ شده میتوانند بر ترکیب میکروبیوم روده تاثیر بگذارند که میتواند سطح التهاب را افزایش دهد.
علاوه بر این سایر مطالعات نشان داده اند که مصرف غذای سرخ شده ممکن است با افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی و مرگ در اثر آن مرتبط باشد.
حقیقت این است که همه کربوهیدراتها مشکل ساز نیستند.
انسانهای باستان برای هزاران سال از فیبر بالا و کربوهیدراتهای فرآوری نشده به شکل علف ها، ریشهها و میوهها استفاده میکردند.
با این حال خوردن کربوهیدراتهای تصفیه شده ممکن است باعث التهاب شود.
کربوهیدراتهای تصفیه شده بیشتر فیبر خود را حذف کرده اند. فیبر باعث سیری میشود، کنترل قند خون را بهبود میبخشد و باکتریهای مفید روده شما را تغذیه میکند.
محققان پیشنهاد میکنند که کربوهیدراتهای تصفیه شده در رژیم غذایی مدرن ممکن است رشد باکتریهای التهابی روده را تشویق کند که میتواند خطر چاقی و بیماری التهابی روده را افزایش دهد.
کربوهیدراتهای تصفیه شده دارای شاخص گلیسمی (GI) بالاتری نسبت به کربوهیدراتهای فرآوری نشده هستند. غذاهای با شاخص گلیسمی بالا قند خون را سریعتر از غذاهای با شاخص گلیسمی پایین افزایش میدهند.
در یک مطالعه افراد مسن تری که بیشترین میزان مصرف غذاهای با شاخص گلیسمی بالا را گزارش کردند ۲.۹ برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از یک بیماری التهابی مانند بیماری انسداد مزمن ریه (COPD) بودند.
در یک مطالعه کنترل شده مردان جوان و سالمی که ۵۰ گرم کربوهیدرات تصفیه شده به شکل نان سفید مصرف کردند، سطوح قند خون بالاتر و افزایش سطح یک نشانگر التهابی خاص را تجربه کردند.
کربوهیدراتهای تصفیه شده در آب نبات، نان، ماکارونی، شیرینی ها، برخی از غلات، کلوچه ها، کیک ها، نوشابههای شیرین و تمام غذاهای فرآوری شده که حاوی شکر یا آرد اضافه شده هستند یافت میشود.
مصرف مقادیر زیاد الکل میتواند منجر به مشکلاتی شود.
در یک مطالعه سطح نشانگر التهابی CRP در افرادی که الکل مصرف میکردند افزایش مییابد. هرچه الکل بیشتری مصرف میکردند سطح CRP آنها بیشتر میشد.
افرادی که زیاد مشروبات الکلی مینوشند ممکن است با سموم باکتریایی که از روده بزرگ خارج شده و وارد بدن میشوند دچار مشکلاتی شوند. این عارضه – که اغلب روده نشت کننده نامیده میشود – میتواند منجر به التهاب گستردهای شود که منجر به آسیب اندام میشود.
مصرف گوشتهای پخته شده در دمای بالا – از جمله گوشتهای فرآوری شده مانند بیکن، سوسیس، ژامبون و گوشت دودی – با افزایش خطر بیماری قلبی، دیابت و انواع خاصی از سرطان مرتبط است.
سایر روشهای پخت با حرارت بالا عبارتند از: کباب کردن، برشته کردن و سرخ کردن و سوخاری کردن.
پختن گوشت در دماهای بالا منجر به تشکیل ترکیبات التهابی به نام محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته میشود.
علاوه بر تحریک التهاب، محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته منجر به شرایط مزمن مانند بیماری قلبی، سرطان، سندرم متابولیک و دیابت نوع ۲ میشوند.
جالب توجه است ترشی کردن گوشتها در محلولهای اسیدی مانند آب لیموترش یا سرکه قبل از کباب کردن میتواند میزان محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته را به نصف کاهش دهد.
راه دیگر برای به حداقل رساندن تشکیل محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته این است که گوشتها را برای مدت زمان کوتاه تری بپزید و روشهای پخت حرارت مرطوب را انتخاب کنید از جمله جوشاندن، بخار پز کردن یا خورشی کردن.
التهاب میتواند در پاسخ به محرکهای زیادی رخ دهد که پیشگیری از برخی از آنها از جمله آلودگی، آسیب یا بیماری دشوار است.
با این حال شما کنترل بیشتری بر عواملی مانند رژیم غذایی دارید.
برای اینکه تا حد ممکن سالم بمانید با به حداقل رساندن مصرف غذاهایی که باعث تحریک التهاب میشوند و خوردن غذاهای ضد التهاب، التهاب بدن را کاهش دهید.
منبع:سومیتا