به گزارش مجله خبری نگار، یوونتوس و رم در هفته سوم سری آ به تساوی یک بر یک دست یافتند. دوشان ولاهوویچ و تامی آبراهام گلهای دو تیم را به ثمر رساندند. اما در این بازی چه گذشت؟
این بازی نقاط قوت و ضعف دو تیم را نشان داد. یوونتوس در نیمه اول با قدرت بدنی و اشتیاق بازیکنانش کار را عالی پیش برد، اما مانند همیشه، در به نتیجه رساندن کارش دچار مشکل شد. نیمه اول برای رم هولناک بود و ژوزه مورینیو هم گفت که نمایش تیمش او را شرمسار کرده است. اما رم در نیمه دوم شخصیت خود را نشان داد و توانست امتیازی را بگیرد که شاید شایستهاش نبود. این تفاوت ماجرا است: اگر این بازی در فصلهای قبل انجام میشد، یوونتوس بیتردید بازی را میبرد، اما این بار رم شکست نخورد و حتی بهدنبال پیروزی هم رفت، در حالی که یوونتوس میتوانست کار را خیلی زودتر تمام کند. پائولو دیبالا ستاره رم هم که بازگشتی دوباره به ورزشگاه تیم سابق خود داشت، از سوی هواداران یووه مورد تشویق قرار گرفت. او پاس گل رم را نیز به آبراهام داد تا در کسب یک امتیاز جالوروسی تأثیرگذار باشد.
فابیو میرتی، هافبک ۱۹ ساله یوونتوس در این بازی عالی کار کرد. او در ترکیب ثابت تیمش قرار گرفت و کیفیت و بلوغش را به رخ کشید. وقتی این بازیکن در زمین باشد، سایر هافبکهای یوونتوس نمایش بهتری دارند. با حضور میرتی، مانوئل لوکاتلی سرانجام فرصت آن را مییابد که به جلو برود و در حملات نقش پررنگتری را ایفا کند. حتی آدرین رابیو هم حالا میتوانست با قدرت بدنی خود با بازیکنان رم مقابله کند. چه لئاندرو پاردس بیاید و چه نه، جایگاه میرتی در یووه باید حفظ شود.
به این دو بازیکن پاسهای خوب نمیرسید، خطوط دفاعی دو تیم آنها را مهار کرده بودند و اغلب در دوئلها شکست میخوردند. این دو نفر متقاعدکننده ظاهر نشدند، با این حال توانستند گل بزنند. هر کدام از آنها تنها یک فرصت خوب داشتند و همان را هم گل کردند. ولاهوویچ و آبراهام مرکز ثقل یوونتوس و رم هستند و قلب تپنده دو تیم به شمار میروند. یووه و رم نمیتوانند بهترین عملکرد را از آنها بگیرند، اما بدون آنها هم نمیتوانند کار کنند.
بازی یوونتوس و رم نشان داد که نگرانیها صحت داشته است؛ کریستانته و ماتیچ نمیتوانند در کنار هم بازی کنند و دستکم آنها را نباید از ابتدا در ترکیب قرار داد. ماتیچ در نبردها شکستهای زیادی را تجربه کرد.
این بازی تا حد زیادی تحت تأثیر غایبانش بود. اگر پل پوگبا و جورجینیو واینالدوم بودند، نبرد خط میانی دو تیم جذابتر میشد. یا اگر آنخل دیماریا و نیکولو زانیولو در زمین حضور داشتند، نمایشهای درخشانی را در خطوط حمله میدیدیم. افسوس که اینطور نشد.