به گزارش مجله خبری نگار پیرو اعتراض جمعی از سینماگران زن ایران، به خشونت و آزار جنسی در فضای سینمای ایران، درصدد آن شدیم تا تحلیل روان شناختی در این زمینه ارایه دهیم:
در وهله اول باید گفت این زنان به ابتداییترین و مسلمترین حق خود، یعنی داشتن فضای امن و به دور از خشونت و قلدری اشاره داشته اند که در واقع این مورد یکی از مهمترین فاکتورهای ایجاد کننده سلامت روان در افراد محسوب میشود.
از سوی دیگر باید به این نکته اشاره کنیم، زمانی که از خشونت جنسی علیه زنان صحبت میکنیم، منظور طیف گستردهای از رفتارهای نابهنجار علیه زنان است که از قلدری، باج گیری، توهین کلامی، اجبار و اعمال خشونت تا سو استفاده، آزار و تجاوز جنسی را شامل میشود.
هر کدام از این رفتارهای نابهنجار، میتواند تاثیرات و پیامدهای منفی برای زنان در عرصه سینما داشته باشد و از جایی که سینما در هر جامعهای عاملی برای اشاعه فرهنگ مثبت و صحیح به آن جامعه است، قطعا عدم سلامت روان زنان در این عرصه تاثیرات جبران ناپذیری بر بدنه فرهنگی و روانشناختی این جامعه خواهد داشت.
از جمله پیامدهای روان شناختی منفی که به دنبال این رفتارهای خشونت آمیز در زنان بروز پیدا میکند، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
بروز اختلالات اضطرابی مثل اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) که منجر به بروز مشکلات عاطفی شدید به خصوص در مواجهه با خاطرات آن حادثه در فرد میشود.
دوری از زندگی اجتماعی و بروز رفتارهای ضد اجتماعی در فرد.
به وجود آمدن احساس گناه شدید و همچنین احساس تحقیر و توهین و همچنین احساس طرد شدگی در فرد.
بروز اختلالات افسردگی و همچنین احتمال تمایل به خودکشی و مرگ در صورت عدم درمان به موقع این بحران.
و سایر آسیبها و اختلالات روان شناختی.
ما در تمامی موارد خشونت و آزار جنسی، فرد را از پنهان کاری و سکوت در این زمینه باز میداریم، به این علت که گاهی این پنهان کاری عوارض را شدیدتر میکند و فرد متجاوز به کژ رفتاری خود ادامه خواهد داد و فرد قربانی نیز روز به روز به آسیبهای روان شناختی بیشتری مبتلا میشود، بدون اینکه اقدامی در جهت درمان و رفع آن انجام شود؛ بنابراین شفاف سازی این رفتارهای خشونت آمیز، اولین و مهمترین قدم در جهت رفع آن هست. در نتیجه اعلام بیانیه اعتراضی زنان سینماگر ایران در مورد خشونت جنسی و جنسیتی، میتواند قدم مثبتی در جهت رفع کامل این کژ رفتاریها باشد.
از جمله راهکارهایی که در جهت کاهش این خشونتها علیه زنان توصیه میشود عبارتند از: افزایش آگاهی در جامعه و خانواده به خصوص درباره خطراتی که زنان و دختران را تهدید میکند، کمک به زنان برای گزارش خشونت خانگی، مبارزه با خشونت علیه دختران از سنین پایین و رشد مهارتهای روانشناختی در زنان که به افزایش اعتماد به نفس و جسارت آنها کمک کند.