به گزارش مجله خبری نگار، پزشک توضیح میدهد که گرفتگی بینی، برخلاف تصور بسیاری از افراد، همیشه به مشکلات غشای مخاطی یا آلرژی مربوط نمیشود، بلکه ممکن است نتیجهی عدم تعادل هورمونی ناشی از نقص عملکرد غده تیروئید باشد.
او میگوید: «وقتی غده تیروئید کمکار است، سوخت و ساز بدن کند میشود و مایعات در بافتهای بدن، از جمله مخاط بینی، احتباس مییابند که منجر به تورم و انسداد تنفس میشود. در این حالت، بیمار از گرفتگی مداوم بینی بدون هیچ گونه ترشح قابل مشاهدهای از بینی رنج میبرد.»
بیماران اغلب این وضعیت را با آلرژی اشتباه میگیرند و به آنتیهیستامینها یا اسپریهای بینی متوسل میشوند، اما فایده چندانی ندارد، زیرا احتقان هورمونی تحت تأثیر تغییرات فصلی یا آب و هوایی قرار نمیگیرد. بیمار مجبور است از طریق دهان نفس بکشد و با وجود عدم وجود علائم معمول، احساس میکند که سرماخوردگی دارد.
این پزشک اضافه میکند که کمکاری تیروئید با علائم همراه دیگری مانند خشکی پوست، سردی اندامها، شکنندگی ناخنها، افزایش وزن، خستگی مداوم، گرفتگی صدا، ریزش مو و بینظمی قاعدگی در زنان مشخص میشود. در برخی موارد، گرفتگی مزمن بینی ممکن است تنها علامت آشکار اختلال تیروئید باشد، به خصوص در بزرگسالان مسنتر که منجر به تأخیر در تشخیص میشود.
او در مورد استفاده طولانی مدت از قطرههای بینی هشدار میدهد، زیرا این امر میتواند باعث التهاب ناشی از دارو و تورم بیشتر غشای مخاطی شود. برای تعیین علت اصلی، پزشک آزمایش هورمون محرک تیروئید (TSH) و تیروکسین آزاد (T۴) را توصیه میکند. در صورت مصرف بیوتین، اطلاع دادن به پزشک ضروری است، زیرا ممکن است به طور موقت بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد. گاهی اوقات، معاینه سونوگرافی غده تیروئید نیز توصیه میشود.
او در پایان میگوید: «وقتی دوز تیروکسین به درستی تنظیم شود، سطح هورمون به تدریج به حالت عادی برمیگردد و گرفتگی بینی بدون نیاز به اسپری به خودی خود برطرف میشود. بنابراین، خوددرمانی مفید نیست و اگر گرفتگی بیش از سه یا چهار هفته بدون بهبود ادامه یابد، باید برای معاینه غده تیروئید و اصلاح عدم تعادل هورمونی و جلوگیری از عوارض به پزشک مراجعه شود.»