یک پزشک درباره نقش خواب و استراحت در مبارزه با پرخوابی صحبت کرد.

به گزارش مجله خبری نگار،خواب‌آلودگی مزمن در طول روز فقط خستگی بعد از کار نیست. این مشکل می‌تواند عملکرد مغز را مختل کند، تمرکز و حافظه را کاهش دهد، تحریک‌پذیری و پرخاشگری را افزایش دهد و در نهایت خطر آسیب و تصادف را افزایش دهد. تشخیص زودهنگام و تغییر سبک زندگی می‌تواند از عواقب جدی برای سلامتی جلوگیری کند و توجه دقیق به سیگنال‌های بدن به حفظ بهره‌وری و کیفیت زندگی کمک می‌کند. این موضوع توسط داریا دیبرووا، پزشک شرکت بیونیک، برای ایزوستیا توضیح داده شد.

این پزشک توضیح داد: «خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز - نام رسمی این بیماری «پرخوابی» یا «نارکولپسی» است. خواب‌آلودگی مزمن با کاهش فعالیت مغز، کیفیت زندگی را به طور قابل توجهی مختل می‌کند: کاهش بهره‌وری، اختلال حافظه، اختلال تمرکز و اختلال در توانایی‌های شناختی. فرد ممکن است افزایش پرخاشگری بی‌هدف، تحریک‌پذیری و زودرنجی را تجربه کند. علاوه بر این، خواب‌آلودگی به طور قابل توجهی خطر آسیب‌های مرتبط با کار و خانه را افزایش می‌دهد و می‌تواند باعث تصادفات رانندگی شود.»

یک معاینه جامع برای شناسایی دقیق پرخوابی ضروری است. پزشک شرح حال دقیقی از بیمار جمع‌آوری می‌کند، اطلاعات خانوادگی را در نظر می‌گیرد، وضعیت عاطفی بیمار، از جمله علائم افسردگی و اضطراب را ارزیابی می‌کند و پلی‌سومنوگرافی انجام می‌دهد - آزمایشی که فعالیت مغز، عضلات و تنفس و همچنین ضربان قلب را در شب تجزیه و تحلیل می‌کند. آزمایش تأخیر چندگانه خواب (MSLT) به تعیین سرعت شروع خواب و شناسایی اختلالات خواب کمک می‌کند و در برخی موارد، MRI مغزی برای رد منشأ تومور درخواست می‌شود.

علاوه بر این، آزمایش‌های آزمایشگاهی ضروری است: آزمایش خون عمومی و بیوشیمیایی، آزمایش هورمون‌های تیروئید و سایر شاخص‌ها و معاینه فیزیکی به ارزیابی وضعیت قلب، سطح گلوکز و فشار خون کمک می‌کند.

دیبرووا تأکید کرد: «در مراحل اولیه، می‌توان از اثرات منفی پرخوابی بر توانایی‌های شناختی و عملکرد مغز جلوگیری کرد. اول و مهمتر از همه، لازم است علل پاتولوژیک این بیماری را رد کنیم: کم‌کاری تیروئید، کم‌خونی مزمن، نارسایی کلیوی و کبدی، افت فشار خون شریانی (از جمله مواردی که ناشی از مصرف بیش از حد دارو‌های ضد فشار خون است)، افت قند خون (از جمله مواردی که ناشی از مصرف بیش از حد دارو‌های کاهنده قند خون است)، سندرم آپنه انسدادی خواب، افسردگی یا اختلال اضطراب.»

اگر احتمال وجود یک بیماری زمینه‌ای رد شود، تنظیم سبک زندگی کلید اصلی می‌شود. حفظ یک برنامه منظم کار-استراحت بسیار مهم است. اضافه کاری و بیدار ماندن در تمام شب بدون دلیل قانع کننده می‌تواند پرخوابی را بدتر کند، بنابراین سعی کنید قبل از ساعت ۱۱ شب به رختخواب بروید. بهداشت خواب نیز نقش حیاتی دارد: یک اتاق خنک، ساکت و کاملاً تاریک، استفاده از ماسک خواب، پرده‌های ضخیم و حذف منابع نور از وسایل برقی به بدن کمک می‌کند تا به طور کامل بهبود یابد.

دیبرووا توصیه کرد: «از مصرف کافئین و نوشیدنی‌های حاوی کافئین (چای سیاه، چای سبز، چای ترش، چای‌های گیاهی نشاط‌آور مانند ساگان-دیل، لیموناد‌هایی مانند کوکاکولا، کاکائو) و نیکوتین، به خصوص در عصر خودداری کنید. از مصرف غذا‌ها و نوشیدنی‌های حاوی کافئین بعد از ساعت ۳ بعد از ظهر خودداری کنید. ورزش و فعالیت بدنی. فعالیت بدنی در طول روز می‌تواند کیفیت خواب شبانه را بهبود بخشد. از فعالیت بدنی شدید قبل از خواب خودداری کنید.»

پزشک نتیجه گرفت که گذراندن وقت در فضای باز مهم است. نور طبیعی خورشید یا نور شدید در طول روز به حفظ چرخه طبیعی خواب و بیداری کمک می‌کند و نور خورشید صبحگاهی به ویژه در بیدار کردن بدن مؤثر است.

ابیگیل داو، پژوهشگر گروه علوم اعصاب، علوم اجتماعی و علوم بهداشتی در موسسه کارولینسکا و محقق ارشد، در ۴ اکتبر در مورد رابطه بین روند پیری مغز و کیفیت خواب صحبت کرد. او همچنین اظهار داشت که توانایی اصلاح خواب ممکن است به جلوگیری از پیری زودرس مغز و حتی زوال شناختی کمک کند.

منبع: iz