لنست: تحصیلات بر امید به زندگی تأثیر می‌گذارد

به گزارش مجله خبری نگار، در یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز اخیر که در مجله بهداشت عمومی لنست منتشر شده است، محققان تأثیر آموزش را بر خطر مرگ و میر به هر دلیلی در بزرگسالان در سطح جهان ارزیابی کردند.

بین افزایش حضور در مدرسه و بهبود سلامت ارتباطی وجود دارد؛ با این حال، مطالعات، میزان این رابطه را در مقیاس جهانی ارزیابی نکرده‌اند.

این یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده سلامت، در کنار پیشرفت تکنولوژی، دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت، آب سالم و بهداشت، و حقوق کار است. فراتر از مراقبت‌های بهداشتی، آموزش به گسترش حقوق و فرصت‌های اجتماعی-اقتصادی برای همه جنسیت‌ها کمک می‌کند.

نشان داده شده است که آموزش بزرگسالان، به ویژه آموزش مادران، مرگ و میر کودکان زیر ۵ سال را ۳ درصد کاهش می‌دهد، در حالی که آموزش والدین ۱.۶ درصد از میزان مرگ و میر را کم می‌کند.

محققان هفت پایگاه داده را با دقت بررسی کردند و تمام نشریات تحقیقاتی را که مرگ و میر به هر علتی را به عنوان یک پیامد و سال‌های تحصیل را به عنوان یک متغیر مستقل ارزیابی کرده بودند، شناسایی کردند.

سپس داده‌ها را در یک الگوی استاندارد برگرفته از مطالعه‌ی «بار جهانی بیماری‌ها، آسیب‌ها و عوامل خطر» (GBD) وارد کردند.

سپس آنها مدل‌های متا-رگرسیون با اثرات مختلط را برای بررسی ناهمگونی در مطالعات، با تعدیل متغیر‌های کمکی در سطح مطالعه، از جمله سن، جنسیت و وضعیت تأهل، و عدم قطعیت گزارش‌شده در تخمین‌های خود، پیاده‌سازی کردند. آنها همچنین نمودار‌های قیفی را برای ارزیابی سوگیری انتشار یا گزارش‌دهی ایجاد کردند.

این بررسی سیستماتیک، جامع‌ترین ترکیب کیفی مقالات با داده‌های سطح فردی بود که به هیچ کشور یا دوره‌ای محدود نمی‌شد و از دامنه مطالعات قبلی آموزش و مرگ و میر فراتر می‌رفت.

نویسندگان ۱۷۰۹۴ مقاله منحصر‌به‌فرد را شناسایی کردند که از این تعداد، ۶۰۳ مقاله معیار‌های ورود را داشتند. این مقالات شامل ۱۰۳۵۵ مشاهده از ۵۹ کشور بودند.

ارتباط مشاهده‌شده بین مرگ‌ومیر به هر علت در بزرگسالان و تحصیلات، وابسته به دوز بود و به‌طور متوسط ​​به ازای هر سال تحصیلات بیشتر، خطر مرگ‌ومیر ۱.۹ درصد کاهش می‌یافت.

به طور متوسط، یک بزرگسال که ۱۲ سال به مدرسه رفته است، ۲۴.۵ درصد کمتر از بزرگسالی که هرگز به مدرسه نرفته است، در معرض خطر مرگ و میر قرار دارد.

این تأثیر در میان بزرگسالان جوان‌تر قوی‌تر از بزرگسالان مسن‌تر بود. بر این اساس، میانگین کاهش خطر مرگ و میر مرتبط با یک سال تحصیل اضافی برای بزرگسالان ۱۸ تا ۴۹ ساله و ۷۰ سال به بالا به ترتیب ۲.۹٪ و ۰.۸٪ بود.

با این حال، نابرابری تحصیلی در مرگ و میر در طول عمر ادامه یافت و این الگو در گروه‌های سنی و دوره‌های مختلف ثابت ماند.

اثر محافظتی سطح تحصیلات بر مرگ و میر به هر علتی در بزرگسالان، بر اساس جنسیت یا سطح شاخص اجتماعی-جمعیتی تفاوتی نداشت؛ با این حال، این مشاهده نیاز به مطالعه بیشتر دارد.

از سوی دیگر، تأثیر آموزش بر خطر مرگ و میر با تأثیر سایر عوامل اجتماعی مؤثر قابل مقایسه است و این امر مزایای افزایش سرمایه‌گذاری در آموزش را برای سلامت آینده جمعیت برجسته می‌کند.

برای مثال، خطر مرگ و میر ناشی از همه علل برای یک بزرگسال بدون تحصیلات در مقایسه با ۱۸ سال تحصیل، مشابه خطر برای یک فرد سیگاری فعلی در مقایسه با یک فرد غیرسیگاری است که اهمیت حیاتی افزایش و عادلانه بودن سطوح آموزش را به عنوان یک هدف بهداشت جهانی برجسته می‌کند.

این مطالعه به مجموعه محدود تحقیقات در مورد مرگ و میر ناعادلانه بزرگسالان به هر دلیلی در سراسر جهان می‌افزاید و یافته‌های قبلی را که نشان می‌دهد سطح پایین تحصیلات یک عامل خطر برای مرگ و میر بزرگسالان است، بیشتر تأیید می‌کند. اثر محافظتی آموزش عالی بر مرگ و میر ثابت بود و در زمینه‌های اقتصادی، سن، جنسیت یا زمان کاهش نیافت.

بنابراین، افزایش مدت زمان آموزش می‌تواند به مقابله با نابرابری فزاینده در میزان مرگ و میر بزرگسالان کمک کند. سرمایه‌گذاری مداوم در مؤسسات آموزشی در سراسر جهان امروزه یک ضرورت است و باید به عنوان سرمایه‌گذاری در آینده سلامت عمومی تلقی شود.