پزشکان در مورد تأثیر هورمون‌ها بر توزیع چربی در بدن صحبت می‌کنند

به گزارش مجله خبری نگار،کارشناسان می‌گویند توزیع چربی در بدن تا حد زیادی به جنسیت بستگی دارد. مردان تمایل دارند چربی را در ناحیه شکم جمع کنند، در حالی که زنان بیشتر آن را در باسن، کفل و ران‌ها جمع می‌کنند. این به دلیل ویژگی‌های فیزیولوژیکی بدن است. این موضوع در مجله BBC Science Focus گزارش شده است.

دکتر آدام کالینز، دانشیار تغذیه در دانشگاه سوری، توضیح داد: «انرژی ذخیره شده در این مناطق، به ویژه در دوران بارداری و شیردهی، بسیار مفید است.»

او خاطرنشان کرد که تفاوت‌های هورمونی نقش مهمی در تشکیل ذخایر چربی دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که هورمون جنسی زنانه استروژن به طور قابل توجهی بر توزیع چربی در بدن تأثیر می‌گذارد. زنان قبل از یائسگی که سطح بالایی از این هورمون را دارند، کمتر احتمال دارد که چربی در شکم و اطراف اندام‌های حیاتی تجمع یابد. این موضوع آسیب‌پذیری کمتر آنها را در برابر بیماری‌های مرتبط با اضافه وزن، مانند فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت توضیح می‌دهد. در عین حال، در مردان، این بیماری‌ها اغلب خیلی زودتر خود را نشان می‌دهند.

علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که با افزایش سطح کلی چربی، توزیع چربی در سراسر بدن یکنواخت‌تر می‌شود.

تأثیر عوامل ژنتیکی بر توزیع چربی در بدن، به ویژه در زنان، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. طبق تحقیقات، استعداد ژنتیکی به نوع خاصی از تجمع چربی می‌تواند نحوه و محل رسوب آن را تعیین کند.

علاوه بر این، استرس نقش مهمی در توزیع چربی، به ویژه در ناحیه شکم، ایفا می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که بین افزایش سطح کورتیزول، هورمون استرس، و تجمع چربی ارتباطی وجود دارد. با این حال، دانشمندان هشدار می‌دهند که این ارتباط به طور قطعی اثبات نشده است. فردریک کارپه، استاد پزشکی متابولیک در دانشگاه آکسفورد، خاطرنشان می‌کند که مکانیسم این فرآیند بسیار پیچیده‌تر و متنوع‌تر از تأثیر ساده کورتیزول است. عوامل دیگری نیز وجود دارند که به تجمع چربی در بدن کمک می‌کنند.

وقتی صحبت از انواع چربی در بدن می‌شود، دو نوع اصلی وجود دارد: چربی زیر جلدی که درست زیر پوست قرار دارد و چربی احشایی که اندام‌های داخلی مانند معده، کبد و روده‌ها را احاطه کرده است. چربی احشایی ناسالم‌تر در نظر گرفته می‌شود، زیرا تجمع آن با ایجاد بیماری‌های مختلف از جمله دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط دانسته شده است. همانطور که کالینز اشاره کرد، اگر چربی اضافی نتواند به عنوان چربی زیر جلدی ذخیره شود، شروع به تجمع به عنوان چربی احشایی در اطراف اندام‌های داخلی می‌کند.

لازم به یادآوری است که سطح چربی احشایی فقط به طور غیرمستقیم قابل اندازه‌گیری است. تجمع بیش از حد چربی احشایی می‌تواند منجر به مشکلات متابولیکی مانند مقاومت به انسولین شود که خطر ابتلا به دیابت و سایر بیماری‌های مزمن را افزایش می‌دهد. برخی مطالعات همچنین به استعداد ژنتیکی برای تجمع چربی احشایی اشاره می‌کنند. این امر در بین افراد با پیشینه‌های قومی مختلف مشاهده می‌شود: به عنوان مثال، مردم آسیای جنوبی حتی با چربی زیر جلدی نسبتاً کمتر، تمایل به تجمع چربی احشایی دارند.

آکولینا بختورینا، رئیس بخش آموزش معلمان و مربی ارشد شبکه بین‌المللی استودیو‌های باله و حرکات کششی LEVITA، در ۲۶ آگوست به ایزوستیا گفت که برای کاهش وزن، نه تنها "سوزاندن چربی" مهم است، بلکه باید از زیاده‌روی در آن نیز خودداری کرد. می‌توانید غذا‌های سالم بخورید، اما کالری‌های پنهان در تنقلات، نوشیدنی‌ها و آجیل‌ها را در نظر نگیرید. یا بعد از تمرین پرخوری کنید، کربوهیدرات مصرف کنید، پروتئین و فیبر کافی دریافت نکنید. حتی بدتر از آن این است که خودتان را بیش از حد محدود کنید و باعث خستگی‌های منظم شوید.

منبع: iz