عفونت کووید ممکن است شروع و پیشرفت نابینایی مرتبط با سن را تسریع کند

یک مطالعه تجربی روی موش‌ها نشان می‌دهد که عفونت SARS-CoV-۲ می‌تواند به شبکیه چشم آسیب برساند که عواقب طولانی‌مدتی برای بینایی دارد.

به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه تجربی روی موش‌ها نشان می‌دهد که عفونت SARS-CoV-۲ می‌تواند به شبکیه چشم آسیب برساند که عواقب طولانی‌مدتی برای بینایی دارد. اثرات پس از حاد عفونت SARS-CoV-۲ شامل علائم عصبی-شناختی مختلفی است که نشان می‌دهد این ویروس ممکن است بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارد. چشم‌ها نیز بخشی از سیستم عصبی مرکزی هستند، اما اطلاعات کمی در مورد اثرات ویروس بر این اندام‌ها وجود دارد.

دیوید ویلیامز و نان هولتگرن مطالعه‌ای انجام دادند که در آن موش‌های تراریخته‌ای که گیرنده ACE۲ انسانی SARS-CoV-۲ را بیان می‌کنند، به ویروس آلوده شدند و سپس شبکیه و ریه‌های آنها پنج روز بعد بررسی شد. SARS-CoV-۲ در اپیتلیوم رنگدانه شبکیه شناسایی شد. هیچ ارتباطی بین بار ویروسی در چشم‌ها و ریه‌ها وجود نداشت، که نشان می‌دهد عفونت قابل توجه شبکیه حتی در غیاب بیماری شدید تنفسی نیز می‌تواند رخ دهد.

آزمایش‌ها روی سلول‌های اپیتلیال رنگدانه‌ای شبکیه انسان کشت‌شده این نتیجه را تأیید کرد. وجود پروتئین‌های ویروسی سمی منجر به تغییراتی در شکل سلول‌های اپیتلیال رنگدانه‌ای شبکیه شد و سلول‌ها را نسبت به استرس اکسیداتیو حساس‌تر کرد. این تغییرات توانایی سلول‌های اپیتلیال شبکیه را در حفظ سد خونی-رتینوئیک و بازیافت اجزای گیرنده نوری کاهش داد.

عفونت SARS-CoV-۲ همچنین باعث التهاب گسترده در سراسر اپیتلیوم رنگدانه شبکیه، از جمله فعال شدن کمپلمان و افزایش تولید و ترشح سیتوکین‌های التهابی شد، واکنش‌هایی که از عوامل خطر اصلی برای دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن هستند. به گفته نویسندگان، عفونت SARS-CoV-۲ ممکن است شروع و پیشرفت نابینایی مرتبط با سن را تسریع کند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری