دوره کلیدی برای بهبود سلامت قلب در کودکان شناسایی شد

به گزارش مجله خبری نگار، بیماری قلبی عروقی (CVD) یک مشکل عمده سلامت عمومی است که عوامل خطری مانند فشار خون بالا، قند خون غیرطبیعی، کلسترول بالا و چاقی از دوران کودکی شروع می‌شوند. یک مطالعه جدید، سنی را که در آن مسیر‌های سلامت قلبی عروقی شروع به بدتر شدن می‌کنند، مشخص می‌کند و دریچه مهمی را برای مداخلات هدفمند برای بهبود سلامت قلبی عروقی در نوجوانی و بزرگسالی باز می‌کند. این یافته‌ها در JAMA Cardiology منتشر شده است.

دستورالعمل «۸ عامل کلیدی زندگی» انجمن قلب آمریکا، سلامت قلب و عروق را بر اساس چهار عامل رفتاری (رژیم غذایی، سیگار کشیدن، فعالیت بدنی، مدت زمان خواب) و چهار عامل سلامتی (شاخص توده بدنی، فشار خون، قند خون و کلسترول) ارزیابی می‌کند.

اگرچه این دستورالعمل‌ها نوید بهبود نمرات سلامت قلب و عروق را در طول عمر می‌دهند، سلامت قلب و عروق دوران کودکی همچنان در سطح مطلوبی نیست: در ایالات متحده، تنها ۲٪ از کودکان ۲ تا ۱۹ ساله نمرات سلامت قلب و عروق مطلوبی دارند و کمتر از یک سوم آنها نمرات بالایی (۸۰ تا ۱۰۰ امتیاز) دارند.

«عزالدین آریس»، نویسنده‌ی اصلی این مطالعه از دانشکده‌ی بهداشت عمومی تی. اچ. اسمیت دانشگاه هاروارد، گفت: «در حالی که می‌دانیم سلامت قلب بهتر در دوران کودکی با کاهش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب در مراحل بعدی زندگی مرتبط است، وضعیت فعلی سلامت قلب و عروق در کودکان آمریکایی به هیچ وجه ایده‌آل نیست. مطالعه‌ی ما بینشی در مورد مسیر سلامت قلب و عروق در اوایل زندگی ارائه می‌دهد و فرصت‌های روشنی را برای بهبود سلامت کودکان کشور در حال حاضر و در آینده آشکار می‌کند.»

تیم تحقیقاتی با استفاده از طرح Life's Essential ۸، داده‌های بیش از ۱۵۰۰ کودک را در گروه مراقبت‌های دوران بارداری Project Viva در شرق ماساچوست بررسی کرد. ورود به مطالعه مستلزم اطلاعاتی در مورد حداقل سه شاخص سلامت قلب و عروق در اوایل کودکی یا حداقل چهار شاخص در اواسط کودکی، اوایل نوجوانی یا اواخر نوجوانی بود. این تیم شش شاخص سلامت قلب و عروق را در اوایل کودکی (رژیم غذایی، سیگار کشیدن، فعالیت بدنی، مدت خواب، BMI و BP) و تا هشت شاخص را از اواسط کودکی تا اواخر نوجوانی ارزیابی کرد.

نویسندگان دریافتند که شاخص‌های سلامت قلب و عروق در حدود سن ۱۰ سالگی در تمام گروه‌های جمعیتی شروع به کاهش می‌کنند، که بیشتر ناشی از رفتار‌های مرتبط با سلامت است تا عواملی که بر وضعیت سلامت تأثیر می‌گذارند.

این کاهش ممکن است منعکس کننده تغییرات اجتماعی و/یا رشدی باشد که معمولاً در این سن رخ می‌دهد، مانند تغییرات در برنامه‌های مدرسه که ممکن است با مدت زمان خواب سالم و/یا توصیه‌های غذایی تداخل داشته باشد و ممکن است بر رفتار‌های بهداشتی تأثیر بگذارد. بهبود رفتار‌های بهداشتی، به ویژه در دوره بین اواسط کودکی و اوایل نوجوانی، ممکن است به بهینه سازی سلامت قلب و عروق کمک کند.

آنها همچنین تفاوت‌های کوچک، اما قابل توجهی را در مسیر‌های CVH بر اساس وضعیت اجتماعی-اقتصادی مادر و نژاد و قومیت کودک مشاهده کردند.

آریس می‌افزاید: «مطالعه ما تأثیر اولیه بالقوه عوامل ساختاری مرتبط با وضعیت اجتماعی-اقتصادی، نژاد و قومیت - مانند زندگی در شرایط مطلوب، دسترسی به غذا‌های سالم و نزدیکی به فضا‌های عمومی امن که فعالیت بدنی را تشویق می‌کنند - را برجسته می‌کند که ممکن است در نابرابری‌های آینده در سلامت قلب و عروق نقش داشته باشد.» «این، علاوه بر برجسته کردن آسیب‌پذیرترین سن برای از دست دادن سلامت قلب و عروق، می‌تواند به بهبود هدف‌گیری مداخلات پیشگیرانه برای کودکان پرخطر کمک کند و درک ما را از محرک‌های اولیه از دست دادن سلامت قلب و عروق بهبود بخشد.»