به گزارش مجله خبری نگار، برلین: اغلب وقتی زنی که قرار است باردار شود متوجه میشود که سقط جنین داشته است، بین انتظار شادیآور و ناامیدی مطلق، تنها چند ثانیه فاصله است.
کریستینا دل، که در طول پنج سال شش سقط جنین داشته است، میگوید: «فروپاشی عاطفی بسیار بیرحمانه است.» بعد از هر سقط جنین، او آرزو میکرد که «فضای بیشتری برای غم و اندوه و ناامیدیام» داشته باشد.
دل کتابی در مورد تجربیات آسیبزای خود نوشته است تا موضوعی را که هنوز در سراسر جهان تابو است، روشن کند. این کتاب که به زبان آلمانی منتشر شده است، «تلاشی آرام، سرنوشت: چگونه توانستم خلأ درونیام را پس از سقط جنین پر کنم» نام دارد.
شایان ذکر است که بین ۱۰ تا ۲۰ درصد از بارداریهای شناختهشده به سقط جنین منجر میشوند، اغلب قبل از اینکه جنین قادر به زنده ماندن باشد. این خطر معمولاً قبل از هفته دوازدهم در بالاترین حد خود است، به همین دلیل است که بسیاری از مادران باردار در اوایل بارداری، خبر بارداری خود را برای خودشان نگه میدارند.
یان سالزمن روانشناس دلیل آن را میداند. او بیش از ۲۵ سال است که داوطلبانه در طرح رنگینکمان - بارداری ناموفق - فعالیت میکند. این طرح، گروهی از والدین آلمانی و والدین آیندهنگر است که یک یا چند فرزند خود را قبل، حین یا کمی پس از تولد از دست دادهاند.
سالزمن میگوید: «ممکن است دلایل قانعکنندهای برای اعلام نکردن فوری بارداری وجود داشته باشد، مثلاً در محل کار»، زیرا در صورت بروز مشکل، لازم نیست فرد خبر ختم زودهنگام بارداری را فاش کند.
او میگوید بسیاری از زنانی که سقط جنین داشتهاند، از «احساس گناه در مورد شکست خود» رنج میبرند.
این مشاهده همچنین توسط آنته-کاترین آلگایر، استاد روانشناسی بالینی و رواندرمانی مستقر در مونیخ که استرس روانی ناشی از سقط جنین را مطالعه میکند، انجام شد.
الجایر میگوید توجه زیادی به چگونگی کنار آمدن یک زن با سقط جنین و حمایتی که پس از آن نیاز دارد، نمیشود.
دیل به یاد میآورد: «به زن گفته میشود که اتفاقی که افتاده یک اتفاق رایج است، هر اتفاقی دلیلی دارد و او باید مثبت فکر کند.» او توضیح میدهد که اگرچه این اظهارات برای دلداری دادن به زنی است که سقط جنین داشته است، «بسیار دردناک هستند، زیرا احساس ناامیدی او را نادیده میگیرند.»
به اشتراک گذاشتن احساسات با دیگران، به خصوص اگر آنها تجربه مشابهی را پشت سر گذاشته باشند، میتواند به فرد در کنار آمدن با موقعیت کمک کند. بسیاری از زنانی که سقط جنین داشتهاند، اکنون برای حمایت اخلاقی در انجمنهای آنلاین شرکت میکنند.
با این حال، گفتوگو با شنوندگان دلسوز همیشه کافی نیست. الجایر خاطرنشان میکند که «سوگ میتواند افسردگی طولانیمدت را به دنبال داشته باشد» و حتی ممکن است منجر به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود که در این صورت باید از متخصص کمک گرفت.
آلگار میگوید: «بسیاری از زنان تا زمانی که دوباره باردار نشوند، متوجه نمیشوند که فقدانشان چقدر عمیقاً بر آنها تأثیر گذاشته است.» او خاطرنشان میکند که رواندرمانی میتواند به تعیین نوع حمایتی که برای تسهیل روند کنار آمدن با این موضوع نیاز دارند، کمک کند.
سقط جنین همچنین میتواند استرس قابل توجهی بر رابطه زن با شریک زندگیاش وارد کند. آلگار میگوید: «پیوندهای عاطفی برخی از زوجها به دلیل غم و اندوه مشترکشان در مورد تجربه سقط جنین تقویت میشود»، در حالی که ممکن است زوجهای دیگر پس از آن از هم جدا شوند.
در نهایت، دیل مجبور شد از آرزویش برای بچهدار شدن دست بکشد و گفت: «خوشبختانه، من و شریک زندگیام توانستیم با هم با آن روبهرو شویم.»
(دی پیای)