به گزارش مجله خبری نگار، طبق طبقه بندی فعلی، عفونت HIV به چند مرحله تقسیم میشود:
مرحله اول مرحله کمون است که در آن هیچ علامتی از بیماری وجود ندارد، اما ویروس در حال گسترش در بدن است. در حال حاضر وجود عفونت HIV را میتوان از طریق برخی از آزمایشهای PCR اخیر نشان داد، اما هنوز هیچ آنتی بادی وجود ندارد.
مرحله دوم، تظاهرات بالینی عفونت حاد HIV، با برخی از بیماران مبتلا به تب، گلودرد، مشکلات روده، بثورات شبه سرخجه و تورم غدد لنفاوی است.
در این مرحله، سیستم ایمنی بدن با موفقیت زیادی به مبارزه با اچ آی وی ادامه میدهد. همه علائم، به جز بزرگ شدن غدد لنفاوی، ناپدید میشوند و فرد احساس سلامتی میکند. بدن در مرحله سوم به مبارزه با ویروس ادامه میدهد که ما آن را مرحله نهفته مینامیم. در این دوره، آنتی بادیها بسیار فعال هستند، اما تعداد سلولهای CD۴ (نوعی لنفوسیت T، مهمترین سلولهای سیستم ایمنی بدن) که هدف ویروس هستند، به تدریج کاهش مییابد، زیرا آنها را از بین میبرد. اما در پاسخ، تعداد آنها در حال افزایش است. با این حال، به طور متوسط ۱۱ سال پس از عفونت، کل موجودی سلولهای CD۴ تخلیه میشود و اثربخشی کمتری پیدا میکنند و در نتیجه محافظت در برابر عفونتها و تومورها کاهش مییابد.
به گفته وی، در این مدت ویروس به تدریج آسیبهای بسیار جدی وارد میکند و زمانی که بیماریهایی که ایجاد میکند زندگی انسان را تهدید میکند، میتوان در مورد ایدز صحبت کرد.
مرحلهای که در آن اولین بیماریهای مرتبط با ضعف ایمنی ظاهر میشوند به عنوان مرحله ۴A طبقه بندی میشود. بیماریهای غیر تهدید کننده زندگی ظاهر میشوند و ما آنها را به عنوان ایدز طبقه بندی نمیکنیم، مانند کاندیدیازیس دهان مکرر. زیرا این هنوز ایدز نیست، اما واضح است که سیستم ایمنی بدن آسیب پذیر است. هنگامی که اندامهای داخلی قبلا آلوده شدهاند، مرحله ۴В طبقه بندی میشود و زمانی که آسیب شدید است، مرحله ۴C و دو مرحله آخر ایدز است.
منبع:gazeta