ماجرای عشق زن آمریکایی که به غارنشین ختم شد! + عکس

به گزارش مجله خبری نگار، جزئیات داستان که شبیه داستان‌های فیلم‌های بالیوود به نظر می‌رسد، از زمانی آغاز شد که ناتالی در سال ۲۰۱۹ تصویری از یک جوان بادیه نشین سوار بر اسب را در حساب اینستاگرام خود منتشر کرد و رسانه‌های آمریکایی آن تصویر را بازنشر کردند و همان مرد جوان به نام فراس بودین (۳۲ ساله) در مورد این عکس نظر داد و از او دعوت کرد تا به پترا دیدار کند.

پس از ۱۸ ماه ارتباط آنلاین، این شهروند آمریکایی در سپتامبر ۲۰۲۱ به اردن سفر کرد و تصمیم گرفت با او در آنجا زندگی کند.

ناتالی و فیراس در حال حاضر در یک غار دو خوابه، بالکن مشرف به بیابان، حمام بهاری و اتاقی دیگر برای نگهداری زین و سایر تجهیزات برای شتر، قاطر و مرغ این زوج زندگی می‌کنند.

ناتالی، یک راهنمای تور، فرهنگ بادیه نشین را "سطحی کاملا متفاوت از زندگی قبلی خود که در آن بین چندین کشور مانند ایتالیا، آلمان و نیوزیلند جابجا شده بود" توصیف کرد.

او خاطرنشان کرد که زندگی در جامعه غار‌های باز مانند یک فضای دائمی جشن است "جایی که همه به عنوان یک خانواده در پیوند و اشتراک دائمی زندگی می‌کنند. "

ناتالی فرهنگ بادیه نشین را "سطحی متفاوت از قبل توصیف کرد و روز به روز جریان زندگی را دنبال می‌کند. "

او گفت: "من از قبل شروع به آشنایی با فرهنگ کرده‌ام، اما فرهنگ بادیه نشین در سطح کاملا متفاوتی است، زندگی قبیله در سطح کاملا متفاوتی است، آنها به روش مدرن دیگران زندگی نمی‌کنند، حدود ۴۲ جامعه در غار‌ها وجود دارد، این یک جامعه باز است، بنابراین همه دور هم جمع می‌شوند. " در تمام طول سال مانند شکرگزاری و کریسمس است. "

او خاطرنشان کرد که قبیله فراس تنها مردمی هستند که به دلیل طول عمر در غار و نگه داشتن مردم بومی در غار‌ها مجاز به زندگی در غار هستند.

در طول زمستان، آنها به خانه‌ای که با اجاره ۱۰ ساله در روستایی در پترا اجاره کرده‌اند نقل مکان می‌کنند و سپس در ماه‌های گرم‌تر به غار باز می‌گردند.

این شهروند آمریکایی توضیح داد که این غار ۱۵ دقیقه با ماشین از شهر فاصله دارد، بنابراین لوازمی مانند غذا، چوب و تجهیزات حیوانی به راحتی قابل دسترسی است.

فیراس، راهنمای تور اهل پترا، گفت: من در تمام عمرم در آنجا زندگی کرده‌ام، مانند پدربزرگ و مادربزرگم و بسیاری از نسل‌های خانواده‌ام، او را دوست دارم و هرگز نمی‌خواهم آنجا را ترک کنم.

من سبک زندگی غار را ترجیح می‌دهم، دولت در صورت ترک زمین، خانه و چیز‌های دیگر به صورت رایگان به ما پیشنهاد می‌کرد، اما ما همیشه آنها را رد می‌کردیم و به این کار ادامه خواهیم داد و من غار را "کاخ" می‌نامم.

این زوج گفتند که یکی از بهترین چیز‌ها در مورد زندگی در غار "صلح و سکوت است که مشرف به صحرای اردن است. "

آنها گفتند: "جامعه بومی منسجم دلیل اصلی زنده ماندن بسیاری از آنها است. "

منبع: "آمون"