کد مطلب: ۷۴۳۷۲۷
|
|

علامتی در فک که می‌تواند به معنای افزایش ۶۰ درصدی خطر ابتلا به زوال عقل باشد

علامتی در فک که می‌تواند به معنای افزایش ۶۰ درصدی خطر ابتلا به زوال عقل باشد
چاقی، فشار خون بالا، دیابت و سیگار کشیدن عوامل شناخته شده‌ای هستند که خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می‌دهند، از دست دادن توانایی شناختی که بیش از ۵۵ میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

به گزارش مجله خبری نگار، تحقیقات جدید از دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز شواهد بیشتری را ارائه می‌دهد که از دست دادن توده عضلانی، که به عنوان سارکوپنی نیز شناخته می‌شود، می‌تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد. این یافته جدید بر اساس این ایده است که یک عضله در فک ممکن است نشان دهنده توده عضلانی اسکلتی در سراسر بدن باشد.

پروفسور مرلین آلبرت، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: "ما دریافتیم که افراد مسن با توده اسکلتی عضلانی کوچکتر ۶۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند.

عضله اسکلتی حدود یک سوم وزن بدن را تشکیل می‌دهد و از دست دادن توده عضلانی بخشی طبیعی از روند پیری است. پس از سن ۳۰ سالگی، افراد معمولا هر دهه شروع به از دست دادن ۳ تا ۵ درصد از توده عضلانی می‌کنند.

دیستروفی گوشتی، از دست دادن قابل توجه توده و قدرت عضلانی، تخمین زده می‌شود که ۱۰ ٪ تا ۱۶ ٪ از افراد مسن را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار دهد.

ارتباط بین "آتروفی گوشتی" و زوال شناختی هنوز کاملا مشخص نیست، اما محققان بر این باورند که این ممکن است به دلیل میوکین‌ها باشد، که در آن عضلات اسکلتی پروتئین‌ها و پپتید‌های کوچکی به نام میوکین تولید و ترشح می‌کنند که مستقیما بر مغز تأثیر می‌گذارد.

هرچه توده عضلانی کمتر باشد، میوکین‌های کمتری آزاد می‌شوند. افراد مبتلا به "آتروفی گوشتی" ممکن است کمتر ورزش کنند و در فعالیت‌های اجتماعی کمتری شرکت کنند، دو عامل اصلی که خطر ابتلا به دمانس را افزایش می‌دهند.

در مطالعه خود، تیم جانز هاپکینز بر روی عضله شقیقه در کنار سر تمرکز کردند. از این عضله بزرگ برای بستن دهان هنگام جویدن استفاده می‌شود.

محققان می‌گویند ویژگی‌های این عضله مانند ضخامت و اندازه آن می‌تواند توده عضلانی را در بدن منعکس کند.

آنها تصاویر مغزی ۶۲۱ فرد مسن بدون زوال عقل را بررسی کردند تا میزان از دست دادن توده عضلانی آنها را تعیین کنند.

شرکت کنندگان حدود شش سال پیگیری شدند تا ببینند که مبتلا به دمانس تشخیص داده شده‌اند یا تغییراتی در مغز یا شناخت خود دارند یا خیر.

اکثر شرکت کنندگان عضلات گیجگاهی کوچکتری داشتند، که با افزایش خطر ابتلا به دمانس، هم چنین کاهش بیشتر نمرات تست‌های شناختی و اندازه مغز در مقایسه با افراد با عضلات گیجگاهی بزرگتر همراه بود.

محققان دانشگاه جانز هاپکینز مطالعه خود را در این ماه در نشست انجمن رادیولوژی آمریکا ارائه کردند. آنها پیشنهاد کردند که هنگامی که افراد مسن به هر دلیلی تحت اسکن مغز قرار می‌گیرند، تغییرات عضلانی باید در تصاویر گرفته شده ارزیابی شود.

تشخیص زودهنگام به شناسایی گزینه‌های درمانی شامل فعالیت بدنی مانند تمرینات مقاومتی و دستورالعمل‌های رژیم غذایی کمک می‌کند. ممکن است خوردن پروتئین بیشتر که برای عضله سازی ضروری است مفید باشد.

دکتر شادپور دمهری، استاد رادیولوژی، گفت: "این مداخلات ممکن است به جلوگیری یا کاهش سرعت از دست دادن عضلات کمک کند و در نتیجه خطر زوال شناختی و زوال عقل را کاهش دهد.

منبع: نیویورک

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر