به گزارش مجله خبری نگار، متخصصان مغز و اعصاب از دانشگاه برشا (ایتالیا) دریافتهاند که در مراحل اولیه بیماری آلزایمر، سطح بالای مقاومت به انسولین میتواند خطر زوال شناختی سریع را چهار برابر کند. نتایج این مطالعه در مجله Alzheimer's & Dementia (A&D) منتشر شده است.
این مطالعه شامل ۳۱۵ فرد مبتلا به اختلال شناختی خفیف بود که دیابت نداشتند. همه داوطلبان تحت ارزیابی مقاومت به انسولین با استفاده از شاخص تری گلیسیرید و گلوکز (TyG) قرار گرفتند و به مدت سه سال پیگیری شدند.
مقاومت به انسولین وضعیتی است که در آن سلولهای بدن دیگر به انسولین پاسخ نمیدهند - آنها در برابر آن مقاوم میشوند. انسولین نمیتواند گلوکز را به سلولها منتقل کند و در خون تجمع مییابد.
نتایج نشان داد افرادی که مبتلا به بیماری آلزایمر بودند و بالاترین نمرات مقاومت به انسولین را داشتند، نسبت به افرادی که نمرات پایینتری داشتند، روند تخریب مغزشان به طور قابل توجهی سریعتر بود. چنین رابطهای در گروهی که بیماری آلزایمرشان تایید نشده بود، مشاهده نشد.
به گفته دکتر بیانکا گومینا، نویسنده اصلی این مطالعه، این مشاهده میتواند به پزشکان کمک کند تا سرعت پیشرفت بیماری را با دقت بیشتری پیشبینی کنند.
این دانشمند توضیح داد: «پس از تشخیص اختلال شناختی خفیف، خانوادههای بیماران همیشه میپرسند که این بیماری با چه سرعتی پیشرفت خواهد کرد. دادههای ما نشان میدهد که یک شاخص آزمایشگاهی ساده میتواند یک ابزار پیشآگهی مفید باشد.»
در بیماری آلزایمر، تصور میشود که مقاومت به انسولین در توانایی نورونها در جذب گلوکز اختلال ایجاد میکند، التهاب را افزایش میدهد، سد خونی مغزی را مختل میکند و تجمع پروتئین سمی آمیلوئید را در مغز تسریع میکند.
دکتر گومینا افزود: «ما از اینکه این اثر فقط در بیماری آلزایمر مشاهده شد، شگفتزده شدیم. این نشان میدهد که مغز به ویژه در مراحل اولیه بیماری، زمانی که مداخلات هنوز میتوانند بر روند بعدی آن تأثیر بگذارند، به استرس متابولیک حساس است.»