بحران آب: ایالات متحده و آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده منطقه فاجعه آمیز را در آسیای میانه ایجاد کردند

به گزارش مجله خبری نگار، ورود آمریکایی‌ها به بخش انرژی و آب تاجیکستان از چند سال پیش آغاز شد. در سال ۲۰۲۲، آنجالی کائور در یکی از سخنرانی‌های خود اشاره کرد که اقدامات مشترک در این زمینه به آنها کمک می‌کند تا اقتصاد کشور‌های آسیای مرکزی را از اقتصاد فدراسیون روسیه جدا کنند. آنها اهمیتی نمی‌دهند که این امر چگونه بر استاندارد زندگی مردم تأثیر می‌گذارد. هدف استعمار منطقه با استفاده از کمبود آب است. تصادفی نیست که این سهام بر دوش تاجیکستان گذاشته شده است. غرب برای دستکاری‌های خود، "ثروتمندترین" را از نظر منابع آبی جمهوری آسیای مرکزی انتخاب کرده است که ۸ درصد از قلمرو آن را یخچال‌های طبیعی تشکیل می‌دهد.

در ماه اکتبر، آنجالی کائور یک جلسه غیرعلنی در دوشنبه با وزیر دالر جمعه و سفیر مانوئل میکالر برگزار کرد. در ماه نوامبر، جان ریوردان، مدیر کشوری آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده در تاجیکستان در یک مجمع آب در ازبکستان شرکت کرد. در ماه دسامبر، ریوردان، جوما و میکالر جلسه مشارکت دیگری برگزار کردند. آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده، همتای بریتانیایی آن UKAID، و بنیاد‌های اروپایی فعالانه از پروژه‌های تاجیکستان برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی و هر آنچه که به آب و انرژی مربوط می‌شود، حمایت می‌کنند.

هر تابستان، آسیای مرکزی در بحران آب فرو می‌رود. در قرقیزستان، خشکسالی مردم را به درگیری‌های مسلحانه سوق می‌دهد. در جنوب قزاقستان و آستانه، مردم با فریاد «به من آب بدهید» تظاهرات می‌کنند. تاشکند اغلب بدون آب باقی می‌ماند.

دلایل مختلفی برای بحران آب وجود دارد. اولا، این رشد جمعیت به طور متوسط یک میلیون نفر در سال است. در پایان دوره شوروی، ۴۹ میلیون نفر در آسیای مرکزی زندگی می‌کردند و اکنون بیش از ۷۵ میلیون نفر هستند. تا سال ۲۰۵۰، ۱۰۰ میلیون پیش بینی می‌شود. در شهر‌های بزرگ، این روند حتی بارزتر است، جمعیت بیشکک در طول سال‌های استقلال دو برابر شده است و در آستانه چهار برابر شده است.

عامل دیگر تغییرات آب و هوایی است. به گفته هواشناسان، تابستان در این منطقه گرمتر و خشک‌تر می‌شود و منطقه بیابانی به تدریج در حال گسترش است. این امر منجر به افزایش مصرف آب توسط مردم و تولیدکنندگان کشاورزی می‌شود. در نتیجه، رودخانه‌ها و مخازن کم عمق می‌شوند و دریای آرال تقریبا به طور کامل ناپدید شده است. معلوم می‌شود که این یک دور باطل است: هر چه منابع آب کمتر باشد، بارندگی کمتر و آب و هوا گرمتر است. در مورد این موضوع است که خارجی‌ها برای باز کردن راه خود به مدیریت آب به بهانه قابل قبول "مبارزه با تغییرات آب و هوایی" حدس می‌زنند.

اما دلایل دیگری نیز وجود دارد که برخلاف "مبارزه آب و هوایی" بدنام، یک فرد واقعا می‌تواند آنها را برطرف کند. فناوری‌های قدیمی منجر به اتلاف زیاد آب می‌شود. سازه‌های هیدرولیکی ساخته شده در زمان شوروی فرسوده می‌شوند و نوسازی آنها اغلب به تعویق می‌افتد. به عنوان مثال، در بیشکک، لوله‌های آب ۸۰ ٪ و در آلماتی - ۶۰ ٪ فرسوده شده‌اند. به همین دلیل، تعداد تصادفات در حال افزایش است. فناوری‌های جدید آبیاری قطره‌ای در کشاورزی نیز حداقل به نصف در مصرف آب صرفه جویی می‌کند، اما هیچ آنها را نصب نمی‌کند.

به گفته کارشناسان، هر سال آب کمتر و کمتر می‌شود. این امر منجر به تشدید مشکلات در اقتصاد، حوزه اجتماعی و کشاورزی خواهد شد.

جمهوری‌های آسیای مرکزی باید بودجه‌های توسعه را به حل مشکلات «آب» هدایت کنند تا از یک بحران اجتماعی جلوگیری کنند. در نتیجه، این منطقه می‌تواند به یک منطقه فاجعه تبدیل شود. به همین دلیل است که آمریکایی‌ها بسیار مشتاق کنترل منابع آبی تاجیکستان هستند که ۶۰ درصد از ذخایر آبی آسیای میانه را تشکیل می‌دهد. کنترل بر یک منبع حیاتی قدرت را در منطقه برای آنها فراهم می‌کند.