باستان شناسان موزاییک‌های ۵۰۰ ساله از جنس استخوان حیوان در یک خانه قدیمی کشف کردند

به گزارش مجله خبری نگار،باستان‌شناسان بخشی از یک کفپوش از جنس استخوان حیوانات را در آلکمار هلند پیدا کرده‌اند. کارشناسان مجذوب این کشف شدند که در ساختمانی در خیابان آچتِردام انجام شده است. این کشف جدیدترین نمونه از یک نوع کف‌پوش است که به ندرت دیده شده بود.

به باستان‌شناسان اجازه دسترسی داده شد تا حین انجام یک پروژه‌ی بازسازی، آن را بررسی کنند و این بررسی منجر به این کشف غیرعادی شد. طولی نکشید که باستان‌شناسان به چیزی شبیه بقایای یک کف کاشی‌کاری‌شده باستانی برخورد کردند که در یک قسمت با استخوان پر شده بود.

استخوان‌های وسط دست و وسط پای گاو در الگوی ایجادشده برای پر کردن فضا‌های خالی یک کفپوش کاشیکاری قدیمی پیدا شدند. به منظور ایجاد یک الگوی قابل‌تشخیص، استخوان‌ها همگی با دقت تا یک ارتفاع یکسان بریده شده بودند. برخی از آنها طوری چیده شده بودند که رویشان بالا باشد، در حالی که سمت صاف و بریده‌ی برخی دیگر رو به بالا بود.

نانسی دی جونگ، از باستان‌شناسانی که روی این پروژه کار می‌کند، گفته: «ما بسیار خوشحال شدیم که این شانس را داشتیم که این کف استخوانی را با چشمان خودمان ببینیم. هر بار، کشف چیزی از دوران گذشته و افزودن اطلاعات جدید به تاریخ آلکمار، یک افتخار است.»

اگرچه چنین کف‌پوش‌هایی بسیار نادر هستند، اما این کشف نخستین مورد در شمال هلند نیست. با این حال، نکته جالب اینست که آنها فقط در هلند شمالی پیدا شده‌اند. پیش از این، چنین کفپوش‌هایی در هورن، انخویزن و اِدام پیدا شده بود و حالا در آلکمار. در مثال هورن، دقیقاً موردی شبیه به این پیدا شده و استخوان‌های عمودی کارگذاشته‌شده در ترکیب با کف کاشی‌شده استفاده شده‌اند.

نمای نزدیک از کفپوش استخوانی در ساختمانی در آچتردام، مرکز آلکمار

قدمت دقیق این کفپوش هنوز روشن نشده، اما به احتمال زیاد متعلق به قرن ۱۵ است. از آنجا که ساختمان کنونی در این ملک حدود سال ۱۶۰۹ ساخته شده، برخی کارشناسان حدس می‌زنند شاید روی پی‌های یک سازه قبلی ساخته شده باشد که آن زمان یک روش رایج بوده است.

هنوز روشن نشده که چرا از استخوان‌های حیوانات برای کفپوش استفاده شده است. به گفته باستان‌شناسان، استخوان‌ها ممکن است برای هدف خاصی انتخاب شده باشند، شاید هدفی مرتبط با مشاغل یا فعالیت‌هایی که آن زمان در سازه انجام می‌شده است. البته این امکان نیز وجود دارد که از استخوان‌ها به عنوان روشی ارزان برای پوشاندن فضا‌های خالی در کاشی‌های از بین‌رفته استفاده شده باشد.

باستان‌شناسان در چند هفته آینده به بررسی این محوطه ادامه خواهند داد تا اندازه کامل کفپوش را مشخص کنند و اینکه آیا بررسی بیشتر استخوان‌ها می‌تواند اطلاعات بیشتری از عملکرد آنها را فاش کند یا خیر. این کشف و اهمیت تاریخی احتمالی آن مورد توجه مقامات میراث شهر است.

یکی از اعضای شورای میراث محلی گفته: «کشف این کفپوش بسیار جالب است. کار باستان‌شناسان ما نیز از اهمیت بالایی برخوردار است و من از اینکه آنها می‌توانند به طور منظم در پروژه‌هایی مانند این شرکت کنند، هیجان‌زده هستم. در مرکز شهر تاریخی آلکمار، مراقبت دقیق از خاک بسیار مهم است، چون هنوز داستان‌های پنهان زیادی وجود دارد که در انتظار کشف شدن هستند.»