به گزارش مجله خبری نگار، به گفته وی، عوامل متعددی امکان حفظ دندانها تا سن ۶۰ سالگی را تعیین میکند - سطح بهداشت شخصی و فعالیت بدنی، تغذیه، عادات بد و ژنتیک.
او اشاره میکند که مینای دندان با ریز عناصر بزاق و رگهای خونی واقع در داخل دندان اشباع شده است؛ بنابراین، پیشگیری از پوسیدگی و بیماری لثه در سنین پایین موثرتر است، زیرا فرآیندهای متابولیکی فعالتر هستند.
ترکیب معدنی مینای دندان در طول زندگی به عادات غذایی و بهداشت بستگی دارد. یعنی رژیم غذایی سالم و انتخاب صحیح محصولات پاک کننده دندان تنها راه حفظ سلامت دندانها در سنین پیری است. برای انتخاب آن باید با دندانپزشک مشورت کنید.»
به گفته وی، با افزایش سن، تغییراتی در پالپ دندان رخ میدهد - به دلیل فیبروز و سخت شدن رگهای خونی، که منجر به کاهش عرضه مواد مغذی میشود. علاوه بر این، فعالیت آنزیمها و اشباع بافتها با اکسیژن مختل میشود که ممکن است التهاب لثه را افزایش دهد، به خصوص زمانی که بهداشت ناکافی و درمان به موقع وجود داشته باشد، و منجر به تشکیل حفره در لثه و در نتیجه از دست دادن دندانها شود.
پزشک خاطرنشان میکند که این تغییرات ممکن است شامل غدد بزاقی نیز باشد که باعث کاهش ترشح بزاق میشود و منجر به عدم خنثی سازی اسیدهای باکتریایی و سموم میشود که به بافتهای سخت دندان آسیب میرسانند. همچنین التهاب غشای مخاطی حفره دهان وجود دارد که باعث ناراحتی هنگام غذا خوردن میشود.
به گفته وی، عدم به هم ریختگی دندان ها، نبود برخی از آنها و وجود دندان عقل میتواند باعث جابجایی و تخریب دندانهای دیگر شود. علاوه بر این، تغییرات برگشت ناپذیری در مفصل فک بالا میتواند رخ دهد؛ بنابراین اصلاح انسداد دندانها حتی در نوجوانی مهم است.
منبع: روزنامه ایزوستیا