به گزارش مجله خبری نگار/جماران؛ به نقل از نیواطلس، درحوزه خدمات درمانی اورژانسی، درمان سریع حیاتی است. اکنون یک داروی پر مصرف را میتوان برای القای حالت خواب به کار برد که سرعت آسیب به اعضای بدن را کاهش میدهد تا بیماران مدت زمان بیشتری برای رسیدن به بیمارستان در اختیار داشته باشند و زنده بمانند.
پزشکان یک بازه زمانی حیاتی پس از جراحت خطیر را «ساعت طلایی» نامیده اند. هرچند این بازه به طور دقیق یک ساعت نیست، اما براساس اصول کلی، هرچه زودتر کمکهای پزشکی انجام شود، شانس زنده ماندن بیمار بیشتر است.
این امر در خصوص موارد اورژانسی که در فاصله طولانی از بیمارستان رخ میدهد، به چالشی بزرگ تبدیل میشود. اما اکنون محققان انستیتو وایس دانشگاه هاروارد با قرار دادن بیمار در حالت «وا ایستی» (biostasis) برای کاهش متابولیس و جلوگیری از آسیب دائمی به اندام، راهی برای طولانیتر کردن ساعت طلایی یافته اند. حالت دیاستاز مرحلهای در چرخۀ ضربان قلب پیش از انقباض دهلیزی است که در آن بطنها به آرامی پر میشوند.
برای این منظور محققان از الگوریتمی به نام NeMoCad استفاده کردند که ساختار ترکیبات را تحلیل میکند تا مشخص شود کدامیک از آنها تاثیر مطلوب را دارد. در این خصوص نوعی وضعیت خواب زمستانی مانند که حیوانات به طور طبیعی آن را تجربه میکنند، القا میشود. ترکیب مذکور DNP نام دارد که هم اکنون برای درمان آلزایمر به کار میرود.
ماریا پلازا الیور مولف ارشد تحقیق در این باره میگوید: جالب آنکه اور دوز بالینی DNP در بیماران مبتلا به آلزایمر با خواب آلودگی و کاهش ضربان قلب همراه است. درهر حال تا آنجا که میدانیم این نخستین پژوهشی است که روی استفاده از این تاثیرات به عنوان واکنش بالینی اصلی تمرکز میکند.
پژوهشگران تاثیرات احتمالی القای DNP را روی قورباغهها آزمایش کردند. این ماده ۳ عامل بیولوژیکی مصرف اکسیژن، ضربان قلب و حرکت شنا را کاهش داد. متأسفانه هنگامی که این دارو به صورت ذرات آزاد تزریق میشود، در بافتهای سراسر بدن قورباغهها تجمیع میشود و نوعی مسمومیت ایجاد میکرد. برای جلوگیری از این امر، محققان DNP را درون نانوذرات لیپیدی کپسوله کردند و متوجه شدند که دارو در بافت مغز انباشته میشود و سمیت را کاهش میدهد و در عین حال حالت خواب مانند را القا میکند.