به گزارش مجله خبری نگار، «مصرف شکر در ایران ۳.۵ برابر نرخ جهانی است»، «سرانه مصرف قند هر ایرانی بیش از ۲ برابر میانگین جهان است» این بخشی از هشدارهای کارشناسان تغذیه در رابطه با مصرف نگرانکننده مواد قندی در کشور است.
مشاور سازمان جهانی بهداشت فریدون عزیزی امروز اعلام کرده است که اگر تغییری در سبک زندگی افراد ایجاد نشود، «سالیانه حدود ۵۰۰ هزار نفر به دیابتیهای کشور افزوده خواهد شد.»
افزایش مبتلایان به دیابت در کشور درحالی اتفاق میافتد که این بیماری گرانترین بیماری فراگیر غیر مسری جهان از نظر سازمان بهداشت جهانی نام گرفته است و هیچ درمانی ندارد.
آمارها نشان میدهد در ۳۰ سال گذشته تعداد دیابتیها در کشور ۲ برابر شده است.
براساس آخرین اطلاعات ۱۴/۲ درصد تقریبا حدود ۶ میلیون نفر از افراد بالغ کشور مبتلا به دیابت هستند. سالانه ۳۰ هزار مرگ نیز به علت دیابت در کشور اتفاق میافتد یعنی هر ساعت ۳نفر جان خود را در اثر این بیماری از دست میدهد. در کلان شهر تهران هم از هر ۳ نفر یک نفر قند خون بالاتر از حد طبیعی دارند.
این آمار درحالی است که به گفته رئیس انجمن دیابت کشور «۷۰ درصد بیماران دیابتی از بیماری خود به دلیل بیعلامتی مطلع نیستند» و دچار مرگ خاموش میشوند.
مطالعات جهانی نشان میدهد که رژیم غذایی نامناسب با ۱۱ میلیون قربانی اولین عامل خطر مرگ در جهان شناخته شده و یک پنجم مرگها را در جهان داراست. در ایران ۸۸ درصد مردم رژیم غذایی مناسبی ندارند و آمارها نشان میدهد علاوه بر زیادهروی در مصرف مواد قندی، مصرف روغن و نمک هم ۲ برابر استانداردجهانی است.
کارشناس تغذیه علیاکبر حق ویسی معتقد است که مادران برای علاقمند کردن کودکانشان به غذا از نمک، شکر و روغن بیشتر استفاده میکنند برای همین «ذائقه درحال شکل گرفتن کودک خود را به سمت شوری، شیرینی و چربی سوق میدهند.».
اما متخصص تغذیه محمدرضا وفا معتقد است که مشکل اصلی نداشتن الگوهای غذایی سالم است و میگوید که «متاسفانه ما هیچ برنامه مشخصی برای راهنمای خوراکیها و آموزشهای تغذیهای نداریم، درحالی که در کشورهای اروپایی، الگوهای غذایی سالمی به مردم داده میشود.»
با توجه به اینکه سطح سلامت جامعه وابستگی زیادی به تغذیه مناسب و سالم دارد سفیر غذای سالم مهدی کریمیتفرشی توصیه میکند که اصلاح الگوی تغذیهای با آموزشهای بنیادین و آگاه کردن مردم از تبعات الگوی غذایی غلط میتواند به بهبود وضعیت غذایی جامعه بهویژه نسلهای بعد کمک کند. آموزش باید در سطح مدرسه و خانواده اتفاق بیفتد و عادت غذایی به تدریج تغییر کند.