تفاوت مغز مبتلایان به «اختلال سلوک» با افراد عادی

به گزارش مجله خبری نگار،از وبگاه مِدیکال اِکسپرس، اختلال سلوک (CD) یک بیماری شایع و کمتر شناخته‌شده است که رفتار‌های ضداجتماعی یا پرخاشگرانه، مانند دعوا، قلدری و قانون‌شکنی از جمله علائم آن هستند. این بیماری معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی تشخیص داده می‌شود و معمولاً سلامت اجتماعی و روانی افراد را به خطر می‌اندازد.

برخلاف اختلالات شناخته‌شده‌تر مانند اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی (ADHD) و اوتیسم، درباره اختلال سلوک، پژوهش زیادی انجام نشده است؛ در حالیکه تخمین زده می‌شود حدود ۳ درصد از کودکان و نوجوانان در سراسر جهان به این اختلال مبتلا باشند.

محققان دانشگاه‌های باث و بیرمنگام انگلیس با همکاری تیم‌های پژوهشی در سراسر اروپا، آمریکای شمالی و آسیا، ساختار مغز هزار و ۱۸۵ کودک با تشخیص بالینی اختلال سلوک و هزار و ۲۵۳ کودک معمولی در حال رشد را بررسی کردند.

آنها دریافتند سطح لایه بیرونی مغز، قشر مغز (کورتکس)، در کودکان مبتلا به اختلال سلوک به طور چشمگیری کاهش یافته است، که نشان می‌دهد رشد مغز آنها با سایر کودکان تفاوت دارد. محققان همچنین دریافتند که حجم چندین ناحیه زیر قشری مغز (واقع در اعماق مغز) در این کودکان کوچک‌تر است.

هنوز برای محققان مشخص نیست که دلایل این تفاوت‌های ساختاری مغز در مبتلایان به اختلال سلوک چیست.

آنها احتمال می‌دهند ناملایمات اولیه (مثلاً تجربه بدرفتاری در دوران کودکی) ممکن است نقشی مهم در ایجاد این اختلال ایفا کنند.

محققان ضمن فهم اینکه ابتلا به اختلال سلوک با مشکلاتی از جمله جنایت در بزرگسالی، اضطراب و افسردگی مرتبط است، در تلاش هستند به افراد مبتلا به این اختلال و خانواده‌های آنها کمک کنند.

یافته‌های آنها به تازگی در مجله علمی لنست The Lancet Psychiatry منتشر شده است.